အမွတ္တရတကၠသိုလ္၀င္တန္း

     ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က တပ္မေတာ္ဗိုလ္ေရြးအဖြဲ႔ (OTT) မွာ စိတ္ပညာဆုိင္ရာေမးခြန္း အေမးခံရတုန္းက အခ်ိန္ေလးကို သြားသတိရမိတယ္။ စိတ္ပညာေမးခြန္းဆုိတာလဲ ဘာမွန္းမသိ၊ ဗိုလ္ေလာင္း၀င္ခြင့္ ရဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ျပင္ဆင္ လာခဲ့တာဆိုလို႔ လပခ မွာတုန္းက ၀ယ္ခဲ့တဲ့ အေထြေထြမွတ္စု စာအုပ္တစ္အုပ္၊ စာၾကည့္တုိက္ကေန တစ္ပတ္ငွားလာခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္တင္ေရႊရဲ႕ စိတ္ပညာဆိုင္ရာ စာအုပ္တစ္အုပ္၊ ကၽြန္ေတာ္၀င္ခြင့္ေအာင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အကို တစ္ေယာက္က သူ၀င္ေျဖတုန္းကမွတ္ထားတဲ့ မွတ္စုဗလာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္၊ အဲဒါပဲပါခဲ့တာ။ က်ဴရွင္ဆုိတာ ၾကားေတာ့ၾကားဖူးပါရဲ႕။ ဘာေတြ သင္မွန္းလဲမသိ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္က အကုိတစ္ေယာက္ရဲ႕ သင္ျပမႈတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ေလ့လာထားသင့္တာေလးေတြ ကိုေတာ့ ေလာ့လာထားခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။

     အဲဒီလုိနဲ႔ ဗိုလ္ေရြး စ၀င္ကတည္းက စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုစံမ်ိဳး အသြင္းခံထား ရတဲ့ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေတြက ၃ရက္ေလာက္ကိုေတာင္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္လို႔ခံစားမိေနပါၿပီ။ ၄ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ စိတ္ပညာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦးက ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္း၀င္ၿပီးလူေတြ႔ေျဖရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးက ေမးခြန္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း အကုန္ေျဖပစ္လုိက္ ပါတယ္။   ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတစ္ခုေမးတယ္။

          “ ဗိုလ္ေလာင္း ဘ၀မွာ ငိုစရာေရာ၊ ရယ္စရာပါ တစ္ထပ္တည္းႀကံဳတဲ့အခ်ိန္

             ရွိခဲ့ဖူးလား”

          အဲသလိုေမးလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၃  ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ အခ်ိန္ ကိုျပန္သြားသတိရမိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ “ရွိဖူးပါတယ္” လို႔ေျဖၿပီး အဲဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ဆက္ေျပာျပ လိုက္တယ္။ ျဖစ္ပုံက -

          ၂၀၀၂-၂၀၀၃ ပညာသင္ႏွစ္ရဲ ႔တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ေန႔- အဲဒီေန႔က  ကၽြန္ေတာ္ေအင္စာရင္း မၾကည့္မိခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေအာင္မယ္ဆုိတာ ကိုေသခ်ာေနခဲ့ တာ။(ေျဖႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဘာသာေလးေတြကုိ ဂုဏ္ထူးေတာင္ မွန္းခဲ့မိေသး) အိမ္ကေန စက္ဘီးေလး စီးၿပီးေက်ာင္းကို ထြက္လာခဲ့တယ္။

          ေက်ာင္းကုိေရာက္ေတာ့ လူေတြကေအာင္စာရင္းကပ္ထားတဲ့ဘုတ္မွာ ျပည့္ေနၿပီ။ အကုန္တိုးေ၀ွ႔ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ရင္ေတြကခုန္ေနၿပီ… သူမ်ားေတြလိုမတက္ ခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈရလာဒ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လွၿပီေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လူအုပ္ထဲကုိတုိး… ဘုတ္မွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာရြက္က ၁၀ ရြက္ေလာက္ပဲရွိ မယ္။ အေပၚဆံုးကေန အလယ္ေလာက္ထိကုိ ၾကည့္မိတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မပါေသးဘူး။ ခံုနံပါတ္အစဥ္လိုက္ ရိုက္ထားတာဆုိေတာ့… ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္က ေအာက္ဆံုးေလာက္မွာ ရွိေလာက္မယ္ဆုိၿပီး ေအာက္ဆံုးက စာရြက္ကိုၾကည့္ေတာ့ မရမ -၁၁၂၅ နဲ႔ ဆံုးေနတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္ထပ္စာရြက္ရွိလိုရွိျငားထပ္ရွာေသးတယ္။ မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ အဲဒီခံုနံပါတ္ေအာက္ကလူေတြ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ခံုနံပါတ္က မရမ - ၁၁၃၆   ေလ။  ေသခ်ာေအာင္လို႔ တစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ဘုတ္အေသးတစ္ခုကို သြားၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ကပ္ထားတာက ေဘာဂနဲ႔ ၀ိဇၨာတြဲေတြ။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ လႈိက္ကနဲ… ျဖစ္သြားတယ္။ ေျခေတြ၊ လက္ေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။  က်လုလုမ်က္ရည္စေတြကုိ ထိန္းၿပီး စက္ဘီးကို အတင္းစီးလို႔ အိမ္ အေရာက္ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။

          အိမ္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ရည္က လံုး၀ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူး။ တစ္ႏွစ္လံုးႀကိဳးစားခဲ့သမွ်ကုန္ၿပီေပါ့။ အေမတို႔က၀ိုင္းေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ခဲ့တဲ့အတိုင္းေျဖတယ္။ အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ့္အကိုႀကီးကေမးတယ္။ “ေဟ့ေကာင္၊ မင္းေသခ်ာလား” တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လဲေသခ်ာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က်ၿပီေပါ့။ သူကမယံုဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေအာင္ကိုေအာင္ရမယ္လို႔သူတြက္ထားတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ထက္ သူက ယံုၾကည္ခ်က္ပုိရွိတယ္။ “ ေျပာ… မင္းခံုနံပါတ္” ဆုိၿပီးခံုနံပါတ္ေတာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ စက္ဘီးစီးၿပီး 

ေက်ာင္းဘက္ကို နင္းထြက္သြားခဲ့တယ္။ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ အေမနဲ႔အေဖကေတာ့ႏွစ္သိမ့္ တာေပါ့။ ေနာက္ႏွစ္ရွိေသးတယ္။ အားမငယ္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက၀မ္းနည္းမႈကို ဘယ္လိုမွႏွစ္သိမ့္လို႔မရခဲ့ဘူး။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အကို စက္ဘီးန႔ဲျပန္ေရာက္ လာတယ္။ မ်က္ႏွာကၿပံဳးလို႔…။

          “ေခြးေကာင္ (သူကၽြန္ေတာ့္ကုိခ်စ္စႏိုးနဲ႔တစ္ခါတစ္ခါအဲ့သလိုပဲေခၚေလ့ရွိတယ္)

          ေသခ်ာမၾကည့္ဘူး။ ဘုတ္အေသးေလးက ဘုတ္အႀကီးရဲ႕ညာဘက္နားမွာ ဘုတ္

          ေသးေသးေလးရွိတယ္။ ေဘာဂနဲ႔ ၀ိဇၨာ ေတြကပ္ထားတဲ့ဘုတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္နားမွာ။

          မင္းတို႔နာမည္ေတြဘုတ္အႀကီးမွာမဆံ့လို႔ျဖစ္မယ္။ အဲဒီမွာ စာရြက္က ႏွစ္ရြက္ပဲ

          ရွိတယ္။ မင္းခံုနံပါတ္၊ နာမည္၊ အဘနာမည္ အကုန္ပါတယ္။ ”

     ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာမွာလဲ ၿပံဳးရိပ္ကသန္းလာတယ္။ အကုိသြားၾကည့္လာတာ ဆုိေတာ့ ယံုေတာ့နဲနဲယံုတယ္။ ေသခ်ာေအာင္လို႔ အၿပံဳးတစ္၀က္နဲ႔ အကို႔ကိုထပ္ေမးလိုက္တယ္။

          “ ဟီး… ေသခ်ာလို႔လား”

  ကၽြန္ေတာ္မယံုႏိုင္ေသးပါဘူး။ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ အရယ္တစ္၀က္ေႏွာ ၿပီးျပန္ေမး လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အကိုက-

          “သြား.. မင္းမယံုရင္ စက္ဘီးယူၿပီးျပန္သြားၾကည့္” တဲ့

     ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြလည္း အဲဒီေတာ့မွ ရယ္ႏုိင္ၾကပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့စက္ဘီးယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္   ေက်ာင္းကို အေျပးသြားၾကည့္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အကုိေျပာသလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေအာင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္က သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အကုန္ေအာင္ ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ ေနလြင္ေအာင္ေတာင္ ၃ ဘာသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာလိုက္တာ။ အိမ္ကို စက္ဘီးတစ္အားစီးၿပီးျပန္ေျပးလာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမတုိ႔ကို “ဟုတ္တယ္။ သားေအာင္တယ္” ဆုိၿပီး စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေျပာ လိုက္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုး၀ိုင္းရယ္ၾကပါတယ္။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ တုတ္ႀကီး တုိ႔ကေတာ့လုပ္လိုက္ရင္ဒီလုိပဲေဟ့- တဲ့။

          စိတ္ပညာေမးခြန္းေမးတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိပဲေျဖေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း သေဘာေတြက်လို႔။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငိုရမလို၊ရယ္ရမလို ခံစားခဲ့ရတာပါ။ အခုေတာ့လည္း ျပန္စဥ္းစားရင္ အရာအားလံုး၊ျ ဖတ္သန္းခဲ့ရသမွ် ဘ၀ရဲ႕ဒုကၡေတြက ဟာသတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။

          တစ္ခ်ိန္ကႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ဒုကၡဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဟာသပဲတဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ…

၀က္ကေလး (၂၄-၁၂-၁၂)

တနလၤာေန႔ (၁၅ း ၅၉ )

Read More ->>

ရာသက္ပန္ပြဲ

 

“ရာသက္ပန္ပြဲ”

ေအးေတာ့ေအးတယ္... ဒါေပမယ့္ ေျမြေပြး... 

မေန႔ကေတာ့ ယုန္သူငယ္... 

ငါ့မ်က္ႏွာေလးေတာ္ေတာ္ငယ္သြားတယ္

လြယ္လြယ္ေလးမေတြးန႔ဲ... ဘ၀မွာပင္လယ္ေ၀သြားမယ္

ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္... ေလေျပကေရွ႕မွာမေ၀းေတာ့ဘူး

ရဲရဲသာေသာက္လိုက္... အဆိပ္ေတြကငါ့ခြက္ထဲမွာ

ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳတာပဲ... ေဟ့... ဒုကၡေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ထပ္ေပး

အရိပ္ခိုပါ... အခက္ခ်ိဳးပါ... ဒါမ်ိဳးကရိုးေနၿပီေလ

ဒီေၾကာင္လား... မေန႔ကမွေခါင္းေလွ်ာ္ေပးထားတာ

တစ္ခါေလွ်ာ္ - ၁၅၀၀ တဲ့

ေျပာၾကပါေစကြာ... အၿမဲတမ္းတည့္ေနရင္ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး

ဘာ... ငါ့ကိုနင္းတက္ၾကမလို႔... ဟုတ္လား

တက္ပါေစကြာ... အေညာင္းေျပတယ္

ေဒါက္... ေဒါက္...

- ဘယ္သူလဲ...

- စိတ္ညစ္စရာပါ

- ေစာင့္ပါဦးဗ်ာ

- ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ

- ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႔ပါတီလုပ္ေနလို႔

သူထိုင္ေစာင့္ေနရွာတယ္... မထိုင္ခင္ ပါတီပြဲေခါင္းစဥ္ေလးေတာ့

သူဖတ္သင့္တယ္... ေခါင္းစဥ္က... ဘာတဲ့

“ ရာသက္ပန္ပြဲ”

၀က္ (8-10-2012) 

Read More ->>

လူငယ္ဘ၀ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔စစ္သား

ငယ္ငယ္တုန္းက ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ရလို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူေတြကုိျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းအားက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ရည္မွန္းခ်က္ထားတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ လူငယ္ဘ၀ကိုေတြးရင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ အိပ္မက္ မ်ားေတာင္ မက္ခဲ့မိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀၊ လူငယ္ ဘ၀ေလးကို မျဖတ္သန္းခဲ့ရပါဘူး။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ စစ္တကၠသိုလ္ ေလွ်ာက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြထဲက အျပင္တကၠသိုလ္ေတြကို အားက်ခဲ့ေပမယ့္ အေဖေျပာ လိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အျပင္တကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ ေ၀းရာကိုတြန္းပို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။

“ငါ့သား... မင္းခုဆို ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီ၊ မင္းဘ၀ရဲ႕လမ္းေကြ႔တစ္ခုကို ေရာက္ေနၿပီ။ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ အတြက္ လမ္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ မင္းႀကိဳက္တာေရြးခ်ယ္။ ေအး.. မင္းေရြးခ်ယ္ၿပီးၿပီဆုိရင္လည္း အဲဒီ လမ္းကုိ မင္းဘာသာဆက္ေလွ်ာက္၊ အေနာက္ကေန လိုအပ္တာ ေထာက္ပံ့ေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္ သားငယ္ငယ္ တုန္းကလိုေတာ့ အကုန္လိုက္လုပ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးမယ္။ ကုိယ္တုိင္ေလွ်ာက္ရမယ္။”

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စစ္သားလုပ္ရမွာကုိ ၀ါသနာပါခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗြီဒီယိုေတြ ၾကည့္တဲ့အခါ တကၠသိုလ္ေတြေတြ႔ခဲ့တုန္းက တကၠသိုလ္တက္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚခဲ့ေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္း တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ျမင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္၀ါသနာပါရာ စစ္သားလုပ္ဖို႔အတြက္ စစ္တကၠသိုလ္ကို ေလွ်ာက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔... အဲဒီလိုနဲ႔...

၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၃) ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ စစ္တကၠသိုလ္ ဆိုတဲ့ေက်ာင္းႀကီးကို စစ္ပညာေတြအပိုသင္ေပးတဲ့ အျပင္တကၠသိုလ္တစ္ခုလို႔ပဲထင္ခဲ့တယ္။ ေအာက္တပ္ရင္း လို႔ေခၚတဲ့ Under Training (၃) လမွာေတာ့ စစ္ပညာအခ်ိဳ႕သင္ရင္းသိပ္မသိသာေပမယ့္ စီနီယာေတြဆီေရာက္ ၿပီး ေဒါက္ေတြ တင္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ရဲ ႔ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းပံုနဲ႔ အေလ့အထေတြကို ပထမႏွစ္ တစ္ႏွစ္လံုး တစ္၀ႀကီးသင္ယူခဲ့ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမႏွစ္ေတြကို ဒုတိယႏွစ္ေတြက အနီးကပ္ ကြပ္ကဲပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္ကိုေတာ့ တတိယႏွစ္ေတြက ကြပ္ကဲၿပီး တတိယႏွစ္ေတြအားလံုးကိုေတာ့ တပ္ခြဲမွဴး အရာရွိတစ္ဦးနဲ႔ တပ္စုမွဴးအရာရွိတစ္ဦးတို႔က အဆင့္ဆင့္ကြပ္ကဲပါတယ္။ ပထမႏွစ္မွာ ေအာက္သက္ေၾကမွ ေနာင္ ႏွစ္ႀကီးသမားျဖစ္တဲ့အခါမွာ လက္ေအာက္ကိုကြပ္ကဲႏိုင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမႏွစ္သမားေတြဟာ စီနီယာအဆက္ဆက္ရဲ ႔ ၾကပ္မတ္ကြပ္ကဲမႈကိုအခံရဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပင္ပန္းတာေပါ့ဗ်ာ။ မနက္ ၅ နာရီကတည္းကထၿပီး စလိုက္တဲ့အလုပ္ေတြ၊ သင္တန္းေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ည ၂၂း၀၀ ထိုးတဲ့အခ်ိန္က်မွ နားရ ပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ညဘက္ကင္းပါတဲ့ရက္ဆုိရင္ ကင္းထေစာင့္ရပါတယ္။ အျပစ္လုပ္မိရင္ အပိုကင္း ေစာင့္ရတာမ်ိဳးပါႀကံဳရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အသက္သာဆံုးအခ်ိန္ေတြဟာ Academic Time လို႔ ေခၚတဲ့ စာေပသင္ၾကားတဲ့အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ အတန္းအားတဲ့အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ စကား စျမည္ေျပာခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ စစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ပထမႏွစ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ျဖတ္သန္း ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔သက္တူ၊ ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြ အျပင္တကၠသိုလ္မွာ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔၊ ရည္းစားသနာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနၾကမွာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာ အျပင္တကၠသိုလ္ေတြတက္ခဲ့ရင္ ဘာ၊ ညာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ လူငယ္ဘ၀ရဲ႕လြတ္လပ္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဆုိတာကို မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ေတြးၾကည့္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ဘ၀ကိုႏွေမ်ာမိေပမယ့္ ကုိယ့္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ကိုယ္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္ေနရတဲ့အတြက္ “ေနာင္တ” ေတာ့မရခဲ့ပါဘူး။

စာသင္ႏွစ္ (၃) ႏွစ္တာ ကာလလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အထူးျပဳဘာသာရပ္ေတြ၊ စစ္ပညာေတြ အပတ္တကုတ္သင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အပတ္စဥ္အား အမိေျမရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲကုိ တြန္းလႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းမွာသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ စစ္ပညာ အစရွိတဲ့ ပညာေတြကုိ  တပ္ရင္း/တပ္ဖြဲ႔ေတြ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ေတြ႔အသံုးခ်ခြင့္ ရလာပါေတာ့တယ္။ တပ္ရင္း/တပ္ဖြဲ႔ ေတြမွာဆုိတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အသက္ရြယ္တန္းတူ ဆုိတာသိပ္မရွိပါဘူး။ အမ်ားစုက ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ထက္ အသက္အားျဖင့္ေတာ့ ႀကီးတဲ့လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ထုိသူမ်ားထက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရာထူးအားျဖင့္ ႀကီးသည့္အတြက္ သူတုိ႔သည္ကၽြန္ေတာ္တု႔ိရဲ ႔ ငယ္သားေတြပါပဲ။ ဘုတ္ကို က်ီး ရိုေသသလို၊ က်ီးကိုလဲ ဘုတ္ရိုေသ သကဲ့သို႔ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈျဖင့္ ေနထုိင္ရသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွာ မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအား အထူးပင္ေရွာင္က်ဥ္ကာ လူႀကီး ဆန္ဆန္ေနထိုင္၊ ျပဳမူ၊ ေျပာဆုိရပါေတာ့တယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ လူႀကီးလုပ္ေနရသူ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ကိစၥမ်ား၊ ရပ္ရြာကိစၥမ်ားႏွင့္ ရံုးျပင္ကႏၷား သြားသည့္အခါမ်ားမွာလည္း သက္ဆုိင္ ရာ ရံုး၊ ဌာနဆုိင္ရာ၀န္ထမ္းေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ လူငယ္တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ဆက္ဆံျခင္းမ်ိဳးမရွိဘဲ (ရာထူးအရ) လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သြားေလရာေန ရာတုိင္းမွာ လူငယ္လိုေနရတာရွားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း တာ၀န္ေတြၾကားကေန ခဏေလာက္ ေဖာက္ထြက္ၿပီး လူငယ္ဆန္ဆန္ ေနၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္ေတြၾကားမွာ ေနခဲ့ရေတာ့ လူငယ္မဆန္တတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။

တပ္၊ ဌာနေတြေျပာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးေရာက္မွပဲ လုပ္ငန္းတာ၀န္ အနည္းငယ္ေပါ့ပါးသြားတဲ့ အတြက္ အျပင္အရပ္သားသူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေပါင္းၿပီး သူတို႔နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနရင္း လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ အရသာကို အနည္းငယ္ျမည္းစမ္းခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔အသက္က လူလတ္ပိုင္း ထဲကို ၀င္ေနပါၿပီ။ ၁၈/ ၁၉ အရြယ္ လူငယ္ဘ၀၊ ၂၀/၂၁ အရြယ္ လူငယ္ဘ၀ေတြကို တစ္ခါတစ္ခါ လြမ္းေမာ မိတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မႏၱေလးေရာက္လာလို႔သာ လူငယ္ဘ၀ရဲ ႔အရသာကို အနည္းအပါးခံစားခြင့္ရခဲ့ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုထဲက တစ္ခ်ိဳ႕က တုိင္းျပည္တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရင္း အသက္ စြန္႔သြားခဲ့သည္လည္းရွိရဲ႕။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တာ၀န္ကုိ ၂၄ နာရီထမ္းေဆာင္ရင္း ေရွ႕တန္းေရာက္ ေနၾကတယ္ေလ။ အမ်ားစုၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔စစ္သားေတြဟာ မိသားစုေတြ၊ ခ်စ္သူေတြတင္မကဘဲ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈေတြကို စေတးရင္း တုိင္းျပည္ အတြက္ အသက္ကိုေတာင္ ပဓာနမထားဘဲ စြန္႔လႊတ္ထားၾကသူေတြသာလွ်င္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

၀က္ကေလး (7-10-2012)

Read More ->>

သားေကာငး္တို႔ရဲ ႔မိခင္ေျမ (Mother Land) သို႔အမွတ္တရ

အေမေရ... 

ဒီအခ်ိန္ဆို ခ်ယ္ရီေတြပြင့္လို႔ ... အေမ့သားေတြေမြးထုတ္ဖို႔  အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေရာေပါ့...ဘာလိုလိုနဲ႔ ၄၉ ေယာက္ေျမာက္အေမ့သားေတြ ေတာင္ အေမ့ရင္ခြင္နဲ႔ေ၀း... လို႔ သားတို႔ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ ရပ္တည္ခဲ့တာ ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ ၆ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီအေမ... အေမေပးလိုက္တဲ့အသိပညာနဲ႔  အေတြ႔အႀကံဳေပါင္းစပ္ခုေတာ့... သား... ရင့္က်က္သင့္သေလာက္ ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီအေမ... အေမ ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့ သားေတြအတြက္ အေမ့မွာဂုဏ္ယူစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသလို ၀မ္းနညး္စရာ သတင္းေတြလဲ အေမၾကားမွာပါ... အေမ့စကားကုိနားေထာင္၊ အေမေပးတဲ့ပညာနဲ႔သားတို႔ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ေပးေနပါတယ္အေမ... ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္အေမ...က်ည္ဆံ တစ္ေတာင့္က ထမင္းတစ္နပ္တန္ဖိုးရွိတယ္တဲ့... အဲဒီလိုျဖဳန္းတီးမႈေတြမျဖစ္ေအာင္စစ္ပြဲေတြရပ္ပါတဲ့... ေမးၾကည့္ပါ အေမ... ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို စစ္သားေတြေလာက္ မက္ေမာတဲ့လူရွိပါဦးမလား...သူတို႔က ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေတာင္းဆိုၾကရတာပါ... သူတို႔ေအးခ်မ္းဖို႔အတြက္သားတို႔က ထမင္းတစ္နပ္စာ က်ည္ဆံနဲ႔ရင္းၿပီးေတာင္းဆုိေနရတာပါ သူတို႔ေျပာတဲ့ထမင္းတစ္နပ္စာေလးေၾကာင့္ အသက္နဲ႔ခႏၶာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ သားတုိ႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြမွအမ်ားႀကီးပါအေမ... ဒါေတြကိုသူ  တို႔သိႏိုင္ပါ့မလား... ငယ္ငယ္တုန္းကလို (၁) အသင့္ျပင္ (၂) က်ည္ဆံထည့္ (၃) ေမာင္းခ်ိန္ (၄) ၀ပ္ (၅) ပစ္ႏုိင္ၿပီ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကစားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး အေမ... တစ္ခ်ိဳ ႔ကေျပာတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔က ထိုးစစ္ဆင္ ေနတာတဲ့... တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လာတာ ရိကၡာပို႔ဖို႔ပါ... ၾကားထဲက မုိင္းဆြဲ၊ တုိက္ပြဲ ရွည္ေအာင္ လုပ္ေနတာက သူတို႔ေတြရယ္ပါ... သားမွာလဲ အသက္နဲ႔ပါအေမ... ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာဟာ ပန္းနဲ႔ေပါက္တာ မဟုတ္သလို မိုင္းဆြဲတာဟာ ပူေပါင္းေဖာက္တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ၿငိမ္ခံေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးအေမ... အေမ့သားေတြရဲ ႔ သတၱိကုိအေမသိမွာပါ... တုိင္းျပည္အတြက္ သားတို႔အသက္ေတြ ေသခ်င္ေသပါေစ အေမ သားတို႔ဂရုမစိုက္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ အဖ်က္သမားေတြသတ္တိုင္းေတာ့  သားတို႔ၿငိမ္မခံႏုိင္ဘူး အေမ... စိတ္ခ်ပါအေမ... သားတို႔မတရားမလုပ္ပါဘူး... မတရားလုပ္ရင္လဲ ၿငိမ္ခံ မေနပါဘူး အေမ့သားေတြထဲက စုန္းျပဴးတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ အေမ ရင္နာခဲ့ရေပမယ့္ သားတို႔အတြက္နဲ႔ အေမဂုဏ္တက္ ေစရမယ္အေမ... ေနာက္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့သားေကာင္းရတနာေတြကုိ ဆက္ၿပီး ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ပါေစ လို႔လဲ... သား ဆႏၵျပဳပါတယ္အေမ...

(၄၉) ေယာက္ေျမာက္သားတစ္ေယာက္

၀က္ကေလး (6-10-2012) 

Read More ->>

Facebook က ခိုင္းေသာ ကၽြန္ေတာ္

ပေလာက္ !

          ေရစက္ကေလးတစ္စက္ က်လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္... အဲဒီအသံေလးကုိၾကားလိုက္ရေတာ့ ထ, ခုန္မတတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခရမ္းခ်ဥ္ပင္စိုက္လို႔ရေတာ့မယ္ေလ... ၿပီးရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့ လုပ္မယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့ ၿပီးသြားရင္ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္တစ္ခုၿပီးေတာ့မွာေပါ့... ဒါၿပီးရင္ ၈ နာရီခံ အပင္ေတြစိုက္ရမယ္။ ၈ နာရီခံ အပင္ေတြအျပင္ Vanilla ပါစိုက္ရမယ္။ သူက 5000 တန္ ကိတ္မုန္႔ဖုတ္လို႔ ရတယ္ေလ...။ ၿပီးရင္ ဆိတ္နဲ႔ၾကက္ေတြကိုအစာေကၽြးရမယ္။ ၾကက္ဥနဲ႔ ႏို႔နဲ႔ရမွ မုန္႔ဖုတ္တဲ့ေနရာမွာ အဆင္ေျပဦးမွာေလ။ 

  ဒီအလုပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး (စိတ္ကိုကပါေနလို႔)။ ဒါေပမယ့္  Marie က ခိုင္းတယ္ဗ်။ သူခိုင္းတဲ့ ပေရာဂ်က္ေလးေတြလုပ္ရတာ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လဲေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလက်ေတာ့ နဲနဲစိတ္ရႈပ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ Walter ခိုင္းတာေတြပါထပ္လုပ္ရတယ္ေလ။ ဆိတ္ကေလး ၀ယ္ပါဦးဆုိလဲ၀ယ္ရ။ ၾကက္ကေလး၀ယ္ဆုိလဲ၀ယ္ရနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဒီထဲကေနေခါင္းထြက္တဲ့  အခ်ိန္ဆိုတာ ည ၁ နာရီ ေက်ာ္ေနတတ္တယ္။ 

Facebook က ဂိမ္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္မေဆာ့ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ခု Farm Ville 2 ေပၚလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ကကစားခဲ့တဲ့ Farm Ville ကုိသြားသတိရမိတယ္။ အစတုန္းက အတူတူပဲလို႔ထင္တာ။ သူမ်ားကစားတာေတြ႔မွ FV2 ကတစ္မူထူးျခားမွန္းသိခဲ့ရတယ္။ မကစားေတာ့ဘူးလို႔ ေနခဲ့ေပမယ့္ သူမ်ားကစားတာျမင္ေတာ့ ၀က္ကေလးတို႔မေနႏိုင္ျပန္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ FV2 Request ေလးကို ႏိွပ္လိုက္မိရာက စခဲ့ေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။ စစခ်င္းမွာ Marie ကျမင္းနဲ႔ေရာက္လာၿပီး အပင္စိုက္နည္း၊ တိရစၦာန္ႀကီးထြားေအာင္လုပ္နည္း၊ အစာေကၽြးနည္း အစရွိသျဖင့္သင္ျပေပးတာေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့သူကျပန္သြားတယ္။ ကိုယ္ကဆက္ကစားေပါ့။ အစပိုင္း Level ေတြမွာေတာ့ အပင္စိုက္လိုက္၊ ေရာင္းလိုက္၊ အေကာင္ေလးေတြကို အစာေကၽြးလိုက္နဲ႔ ေနခဲ့ေပမယ့္ Level ျမင့္လာတာနဲ႔အမွ် Farm ကုိ ခ်ဲ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မုန္႔ေတြဖုတ္ရတယ္။ မလုပ္မေနရျဖစ္ေအာင္လည္း Marie ကခိုင္းတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ FV2 ထဲေခါင္းနစ္ေနခဲ့တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေရာေပါ့။

FV2 မွာ ဒုကၡအေရာက္ဆံုးက “ေရ” ပါပဲ။ ေရ ေလးတစ္စက္ရဖို႔ ၃ မိနစ္ေစာင့္ရပါတယ္။ ေရတစ္စက္နဲ႔လယ္တစ္ကြက္ျဖန္းၿပီး အပင္စိုက္ရင္း Level တက္ေအာင္လုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေရကို ေစာင့္ရင္း၊ အပင္စိုက္ရင္းနဲ႔ပဲ ညကနက္နက္သြားပါတယ္။ ဂိမ္းဆိုတာမ်ိဳးကလဲ မူးယစ္ေဆးလိုပဲ။ အစမလုပ္လိုက္နဲ႔။ ၿပီးရင္စြဲသြားေရာ။ ျဖတ္ဖို႔ခက္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွ သံုးတတ္သူေတြအတြက္ ျပႆနာမရွိေပမယ့္ေန႔တုိင္းတက္ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြအတြက္က်ေတာ့ ေရာဂါတစ္ခုလိုပဲ။ 

               အမတစ္ေယာက္က သူ႔ Wall ေပၚမွာတင္ထားတာဖတ္ဖူးတယ္။ “ကြန္ပ်ဴတာကိုခိုင္းေသာသူသာ ျဖစ္ပါေစ၊ ကြန္ပ်ဴတာက ခိုင္းေသာသူမျဖစ္ပါေစနဲ႔” တဲ့။ သူ႔စကားေလးကမွန္တယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရးဖူးတယ္။ “ ကြန္ပ်ဴတာကခိုင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ Facebook ကခိုင္းေနတာပါ” လို႔။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကြန္ပ်ဴတာေရွ ႔ေရာက္တာနဲ႔ FV2 ကို၀င္တယ္။ အပင္စိုက္တယ္။ FB မွာစာဖတ္တယ္။ Like ေတြ , Comment ေတြ ၊ Status ေတြနဲ႔တင္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေတြဆက္လုပ္ပါတယ္။ အဓိကနဲ႔သာမညကို ကၽြန္ေတာ္ခြဲႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့အလုပ္က ဒုတိယျဖစ္ၿပီး Facebook သည္သာ ပထမ ျဖစ္လို႔လာပါေတာ့တယ္။ ဒီပံုစံအတုိင္းသာဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလုပ္မွာ အေျခအေနကသိပ္မဟန္ေလာက္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ Facebook ကုိတတ္ႏိုင္သမွ် ျဖတ္ဖို႔အတြက္ ဆံုးျဖတ္ရပါေတာ့တယ္။ တံုးတိႀကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မျဖတ္ႏုိင္။ အရက္သမား၊ ေဆးလိပ္သမားမ်ား ေဆးလိပ္ျဖတ္သလို တစ္ျဖည္းျဖည္းျဖတ္ရပါေတာ့မယ္။ 

               ကၽြန္ေတာ္ေဆးလိပ္ေတာင္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ...။ ယခု Facebook သည္ေဆးလိပ္ေလာက္ေတာ့ ျဖတ္ရခက္မည္ဟုကၽြန္ေတာ္မထင္ပါေခ်။ ဒီစာေရးၿပီးတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္ေတာ့မည္။ Facebook ကုိ ေတာ္သင့္ရံုသာသံုးေတာ့မည္။ ပထမဆံုးအေနႏွင့္ Farm Ville 2 ကိုအရင္ဆံုးျဖတ္ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ၿပီးသည့္သကာလ... ကြန္ပ်ဴတာတြင္တပ္ဆင္ထားေသာ Sound Box ေလးမွ အသံေလးတစ္သံၾကားလိုက္ ရသည္။ 

ပေလာက္ !


၀က္ကေလး(10-6-2012)

Read More ->>

မိုးကုိၿခံဳထားတဲ့အိုေအစစ္

ငါ့အလြမ္းေတြမ်ိဳခ်ထားခဲ့သမွ်
မိုးအျဖစ္နဲ႔အန္ခ်ခဲ့တယ္...
ဒါေတာင္အလြမ္းတစ္ခ်ိဳ ႔ကျမဴေတြဆိုင္းတုန္း
အၿပိဳင္းအရိုင္းနဲ႔ခ်ီတက္တာေတာင္
တို႔ႏွစ္ေယာက္... မဆံုႏိုင္ေသးဘူး...

ဟိုတစ္ေန႔ကရႊဲေနတဲ့ငါ့ရင္ဘတ္
ခုေတာ့အဖူးသစ္ေတြေတာင္ထြက္... လို႔
ငါစြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာအေဟာင္းႀကီးကို
အတိတ္က ယူစားရင္းနဲ႔ေျပာတယ္
“မင္းကေတာ္ေတာ္ခါးတယ္”

ေရဗူးလဲမေပါက္ဘူး၊ ေရလဲမပါဘူး
ဘယ္သူမွလဲမေသာက္ဘူး
ငါေလွ်ာက္ခဲ့ရတာမ်ားလို႔ ကႏၱာရေတြေတာင္ဆုိညည္း
မင္းဆီကအပင္ အျမစ္ေတာင္ျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့
ဂရုမစိုက္ဘူး

ပုန္းႏွင့္ေတာ့ေလေျပေရ...
သီအုိရီအရ မင္းနဲ႔ေတြ႔ရဖို႔နီးေနၿပီ
သူ႔အလွည့္ကိုယ့္အလွည့္ေပါ့...
ငါ့ရင္ေတြႏြမ္းခဲ့သမွ်...
ဒီတစ္ခါေတာ့ “လန္း” ခြင့္ျပဳပါ...

၀က္ကေလး (၇-၉-၂၀၁၂)

Read More ->>

သိထားသင့္ေသာ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ဗဟုသုတေလးမ်ား

  

  လူသားတို႔၏ခႏၶာကိုယ္သည္ အံ့ၾသဖြယ္စြမ္းရည္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားပါသည္။ ထိုစြမ္းရည္မ်ားထဲမွ တစ္ခုသည္ နာမက်န္းျဖစ္ေနၿပီဆိုပါက ထိုအေၾကာင္းကို ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္ပိုင္း တစ္ခုခုက ျပသေနတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္ခင္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးစအခ်ိန္တြင္ လူသားတိုင္း တစ္ႀကိမ္ေတာ့ မွန္ၾကည့္မိတတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အခ်ိန္ အနည္းငယ္မွ်ေပး၍ ေၾကးမံုျပင္တြင္ထင္ဟပ္ေနေသာ မိမိတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းပံုရိပ္မ်ားကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ က်န္းမာေရးယိုယြင္းလာမႈ၏ အေစာပိုင္းလကၡဏာမ်ားကို သိျမင္ လာႏိုင္သည္ဟု က်န္းမာေရးဆိုင္ရာပညာရွင္တို႔ ဆိုၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ မိမိခႏၶာကိုယ္မွ- (၁)လက္သည္း (၂)ခ်ိဳင္း (၃)မ်က္ခြံ၊ ဒူးေခါင္းႏွင့္ တံေတာင္ဆစ္ (၄)ဦးေရျပား (၅)ဝမ္းဗိုက္ (၆)လွ်ာ (၇)မ်က္စိ တို႔ကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးသင့္ေၾကာင္း ပညာရွင္တို႔အႀကံျပဳထားပါသည္။ (၁)လက္သည္း လူသားတို႔၏အေရျပားတြင္ ခံုးထေနေသာမွဲ႔မ်ား ေတြ႕ရ တတ္ပါသည္။ ထိုမွဲ႔မ်ားသည္ အေရျပားကင္ဆာ၏ ေရွးဦးသေကၤတ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ မွဲ႔ကင္ဆာသည္ လက္သည္း၏ေအာက္ဖက္တြင္လည္း ျဖစ္ပြားႏိုင္ပါသည္။ လက္သည္းေပၚမွ အဝါေရာင္၊ အညိဳေရာင္၊ အမည္းေရာင္အစင္းမ်ားသည္ အေရျပားကင္ဆာ၏ ေရွးဦးပံုရိပ္ျဖစ္ ေနတတ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအစင္းမ်ားသည္ မွဲ႔ကင္ဆာေၾကာင့္ ဆဲလ္မ်ားထိခိုက္ပ်က္စီးရာမွ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မွဲ႔ကင္ဆာသည္ အေရျပားကင္ဆာမ်ား ထဲတြင္ အေသအေပ်ာက္အမ်ားဆံုးေသာေရာဂါ ျဖစ္သည္ဟု နယူးေယာက္စီးတီးမွ အေရျပားအထူးကုေဒါက္တာ ေအရီေအာ့စတိ က ဆိုပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ေစာစီးစြာသိရွိကုသႏိုင္ပါက ၉၅ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္သည္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ အထက္ပါအခ်က္မ်ားကို ေစာစီးစြာသိႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ လက္သည္းေပၚတြင္ အျဖဴအစင္းမ်ားရွိေနၿပီး ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္မႈဒဏ္ကို ခႏၶာကိုယ္ကခံစားေနရၿပီဆိုပါက သတိထားသင့္ ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်က္သည္ ေက်ာက္ကပ္မ်ား လုပ္ေဆာင္မႈအားနည္းရာမွ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသာ သေကၤတ ျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအျဖဴစင္းမ်ားသည္ ဆီးတြင္ ပါသြား ေသာ အသားဓာတ္မ်ားကို ေက်ာက္ကပ္က ျပန္လည္စုပ္ယူမထား ႏိုင္ျခင္းသေကၤတျဖစ္သည္ဟု ေဒါက္တာေအာ့စတိကဆိုပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ခႏၶာကိုယ္သည္ အသားဓာတ္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မႈထက္ ဆံုး႐ံႈးမႈကပိုမ်ားေနေၾကာင္း၊ ေက်ာက္ကပ္မ်ားလုပ္ေဆာင္မႈ အားနည္း ေနေၾကာင္းကို ညႊန္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာဝန္ႏွင့္ျပသကာ ဆီးစစ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္းညႊန္ျပေနေသာ အမွတ္အသားဟု ဆိုရ မည္ျဖစ္သည္။ (၂)ခ်ိဳင္း တစ္ခါတရံ ခ်ိဳင္းတြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာအမည္းကြက္မ်ား ျမင္ေတြ႕ရေလ့ရွိပါသည္။ ေနေရာင္ဒဏ္ခံအဆီ သုတ္လိမ္းထားျခင္း ေၾကာင့္မဟုတ္ပါက ထိုသေကၤတသည္ ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳေရာဂါရွိေနျခင္း သေကၤတျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု Web MD's Chief Editor ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္စမစ္က ဆိုပါသည္။ ေသြးထဲတြင္ အင္ဆူလင္အေျမာက္အမ်ားရွိေနျခင္းသည္ အေရျပားဆဲလ္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာကြဲျပားေစၿပီး တစ္႐ႈးႏွင့္မယ္လနင္ ဓာတ္ျဖစ္ေပၚႏႈန္း ျမင့္မားေစပါသည္။ ထိုအခါ အေရျပားသည္ ၾကမ္းတမ္းၿပီး ပိုမည္းလာပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ခ်ိဳင္းၾကား၊ လည္ပင္း၊ ေပါင္ၿခံမ်ားတြင္ အမည္းကြက္မ်ား ေတြ႕႕ရတတ္သည္ဟု ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္စမစ္ကဆိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်ိဳင္းတြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာ အမည္းကြက္မ်ားေတြ႕ရပါက ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳေရာဂါရွိမရွိကို စစ္ေဆးသင့္ ေၾကာင္း အႀကံျပဳပါသည္။ ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳေရာဂါသည္ ေရာဂါျဖစ္ပြား ေနေၾကာင္းကို အမ်ားအားျဖင့္ မသိရွိၾကေသာေရာဂါျဖစ္သည္။ (၃)မ်က္ခြံ၊ ဒူးေခါင္းႏွင့္ တံေတာင္ဆစ္ မ်က္ခြံ၊ ဒူးေခါင္းႏွင့္ တံေတာင္ဆစ္တို႔တြင္ ေသးငယ္ ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ အျဖဴေရာင္(သို႔မဟုတ္) ဝါက်င္က်င္အလံုးေလးမ်ား ေတြ႕ရလွ်င္ သတိထားသင့္သည္ဟု ေဒါက္တာစမစ္ကဆိုပါသည္။ ထိုုုုုအလံုးကေလးမ်ာကိုလည္းေတြ႕ရ၊ တစ္ခ်ိ္န္တည္းမွာပင္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ကိုလက္စထေရာပမာဏလည္း ျမင့္တက္ေနပါက အသက္အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္ေသာ ႏွလံုးေရာဂါ၏ လကၡဏာျဖစ္သည္။ ထိုလကၡဏာကို သိရွိျမင္ေတြ႕ရပါက ကြ်မ္းက်င္သူဆရာဝန္ႏွင့္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးသင့္သည္ဟုလည္း ေဒါက္တာစမစ္က ဆိုထားပါသည္။ (၄) ဦးေရျပား ဦးေရျပားအေရခြံမ်ား ကြ်တ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါက ထို လကၡဏာသည္ စိတ္ဖိစီးမႈ၏လကၡဏာျဖစ္သည္ဟု ေဒါက္တာစမစ္က ဆိုပါသည္။ ျပင္းထန္ေသာ စိတ္ဖိစီးမႈသည္ ခႏၶာကိုယ္မွ ေကာ္တီဆုန္း ေဟာ္မုန္းကို အမ်ားအျပားထြက္ေစသည္။ ေကာ္တီဆုန္းေဟာ္မုန္း သည္ ကိုယ္ခႏၶာခုခံအားႏွင္ ဇီဝလုပ္ေဆာင္မႈတို႔ကို ပ်က္ျပားေစသည့္ အျပင္ ဦးေရျပားကိုလည္း ေသြ႕ေျခာက္ေစသည္။ ဦးေရျပားေသြ႕ေျခာက္ ၿပီး အေရခြံမ်ားကြ်တ္ျခင္းသည္ ေဗာက္ေပ်ာက္ေစေသာ ေခါင္း ေလွ်ာ္ရည္မ်ားသံုးစြဲျခင္းျဖင့္ ေခတၱေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ေသာ္လည္း လံုးဝေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစရန္မူ ဝလင္စြာအိပ္စက္ျခင္း၊ အသက္ ျပင္းျပင္း႐ႈ႐ိႈက္ျခင္း၊ အလုပ္မွေခတၱအနားယူျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ ပါသည္။ (၅)ဝမ္းဗိုက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ ဆီးခံုေအာက္ဖက္ပိုင္း၌ အေမြးႏုမ်ား ေပါက္ေလ့ရွိသည္မွာ သဘာဝပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အေမြးႏုမ်ား မဟုတ္ဘဲ အေမြးၾကမ္းမ်ား ဆီးခံုတစ္ေလွ်ာက္တြင္မကဘဲ ဝမ္းဗိုက္ အေပၚထိပါ ေပါက္လာပါက မ်ိဳးဥအိမ္တြင္ အရည္အိတ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚ ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါလကၡဏာစုထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တကၠဆက္ေဆးတကၠသိုလ္ သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ဌာန ေဒါက္တာ ပါမာလဘီရင္ကဆိုပါသည္။ က်ားေဟာ္မုန္း အမ်ားအျပားထုတ္လုပ္မႈေၾကာင့္ ေသြးဆင္း မ်ားျခင္း၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္တိုးျခင္း၊ ဝက္ၿခံေပါက္ျခင္း၊ ဝမ္းဗိုက္၊ မ်က္ႏွာ၊ ရင္ဘတ္ႏွင့္ေနာက္ေက်ာမ်ားတြင္ အေမြးၾကမ္းမ်ားေပါက္ျခင္း တို႔ျဖစ္ေပၚတတ္ပါသည္။ ထိုေရာဂါလကၡဏာမ်ား ျဖစ္ေပၚေနေသာ အမ်ိဳးသမီး(၁ဝ)ဦးတြင္ (၅)ဦးသည္ မ်ိဳးမပြားႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါ ကဲ့သို႔ေသာ ေရာဂါအႏၲရာယ္မ်ား ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ ထိုလကၡဏာမ်ားျဖစ္ေပၚပါက သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသသင့္ၿပီး ေဟာ္မုန္းပမာဏထိန္းညႇိရန္ လိုအပ္ပါသည္။ (၆)လွ်ာ လွ်ာသည္ ပံုမွန္အေရာင္အဆင္းမဟုတ္ဘဲ အျဖဴေရာင္ ေဆးသုတ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ျဖစ္ေနပါက အိပ္ေမာက်ေနစဥ္ အတြင္း အစာအိမ္မွအစာမ်ား ေနာက္ျပန္ဖိတ္စင္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ေဒါက္တာဖ႐ိုင္ဟိုမာကဆိုသည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ အစာမ်ိဳျပြန္ ေအာက္ေျခရွိ တစ္ဖက္ပြင့္အဆို႔ရွင္သည္ အစာအိမ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးေသာအစာမ်ားကို ေနာက္ျပန္မဖိတ္စင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပး သည္။ ထိုအဆို႔ရွင္မလံုေသာအခါ အစာေျခအက္ဆစ္မ်ား ခံတြင္း ဘက္သို႔ေနာက္ျပန္ဖိတ္စင္ေသာေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းကြဲၿပီး လွ်ာမွာ လည္း အက္ဆစ္မ်ားျဖင့္ ဖံုးအုပ္ေနကာ အျဖဴေရာင္ျဖစ္၍ ခံတြင္းန႔ံ လည္း ဆိုးရြားေနပါလိမ့္မည္။ ထိုေရာဂါလကၡဏာကို ေပ်ာက္ကင္းေစရန္ အက္ဆစ္ ေျပေဆးေသာက္သံုးျခင္း၊ (သို႔မဟုတ္)အက္ဆစ္မ်ားေသာ အစား အစာ၊ ပူစပ္ေသာအစားအစာတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ ကုသႏိုင္ ပါသည္။ မသက္သာပါက ဆရာဝန္ႏွင့္ျပသရန္လိုအပ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းမွ အက္ဆစ္ထုတ္လုပ္မႈေလွ်ာ့ခ်ရန္ေဆးဝါးမ်ား ေသာက္သံုး သင့္ပါသည္။ (၇)မ်က္စိ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ကြင္းညိဳလာတတ္ပါ သည္။ မ်က္ကြင္းညိဳရျခင္းတြင္ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားစြာရွိတတ္ပါ သည္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္တိုင္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရေသာအခါတြင္ လည္း မ်က္ကြင္းညိဳတတ္ပါသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါလွ်င္ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ကြင္းညိဳလာမႈသည္ ဓာတ္မထည့္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ လူ႔ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဓာတ္မတည့္ပစၥည္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုပါက ဟစၥတမင္း ဟူသည့္ ဓာတုပစၥည္းတစ္မ်ိဳးထြက္ရွိပါသည္။ ထိုဓာတုပစၥည္းသည္ ေသြးေၾကာမ်ားကို ေသြးႏွင့္အျခားအရည္မ်ားျဖင့္ ေဖာေရာင္ေစၿပီး အေရျပား၏ အပါးလႊာဆံုးေနရာတြင္ အမည္းကြက္မ်ား ျဖစ္ေပၚေစပါ သည္။ ထိုသို႔ မ်က္ကြင္းညိဳလာပါက အေရျပားဆိုင္ရာ စစ္ေဆးမႈ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မ်က္ကြင္းညိဳျခင္းျဖစ္ေစေသာ ဓာတ္မတည့္သည့္ ပစၥည္းကို သိရွိကုသႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မ်က္သားအျဖဴေပၚ၌ အနည္းငယ္ၾကြတက္ ေနေသာ အဖုေလးေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ သာမန္အားျဖင့္ အႏၲရာယ္မရွိ ေသာ မ်က္သားတက္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေနေရာင္၊ ေလ၊ ဖုန္မႈန္႔မ်ား ေၾကာင့္ ဆက္သြယ္တစ္႐ႈးမ်ား အလြန္အမင္းႀကီးထြားလာျခင္းျဖစ္ သည္ဟု မ်က္စိအထူးကုေဒါက္တာ ထေရစီဂိုးစတိန္းက ဆိုပါသည္။ ထိုအဖုေလး ဆက္လက္ႀကီးထြားမလာေစရန္ မ်က္စိစိုစြတ္ ေနေစမည့္ မ်က္စဥ္းကို အသံုးျပဳရမည္ျဖစ္ၿပီး အျပင္ထြက္လွ်င္ ေနကာ မ်က္မွန္တပ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ နံနက္ခင္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးခ်ိန္တိုင္းတြင္ မ်က္ခံုးေမြးႏႈတ္႐ံု၊ ဝက္ၿခံညႇစ္႐ံုသာမျပဳလုပ္ဘဲ မိမိခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ အေရးႀကီးေသာ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ားကို ရွာေဖြၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ။

Credit ေပးဖို႔အတြက္ မူရင္းလင့္ခ္ကုိမမွတ္မိေတာ့ပါ။ (၂၀၀၇ တုန္းက မွတ္ထားတဲ့စာေလးမို႔ပါ)
ကၽြန္ေတာ္၀က္ကေလးေရးတာေတာ့မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။


၀က္ကေလး (19-8-2012) 

Read More ->>

ဒါလည္းပဲၿပီးသြားမွာပါ (သို႔) ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း

ကၽြန္ေတာ္ န၀မတန္းႏွစ္က... ေက်ာင္းမွာဆရာမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကခ်စ္ၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက အတန္းပိုင္ဆရာမ ေတြ အခန္းကုိလာရင္ ဆရာမရဲ ႔ျခင္းေတာင္း၊ စာအုပ္ေတြကိုကူသယ္ေပးၾကတယ္။ “ဖား” တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။

ကုိယ့္ရဲ ႔အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ေက်းဇူးရွင္ဆရာသမားေတြအတြက္ “လာမူႀကိဳဆီး” လုပ္ေပးတာပါ။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔... ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိေခၚတယ္ (ကၽြန္ေတာ္က န၀မတန္း D ကပါ။ အတန္းပိုင္ ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။)။ ၿပီးေတာ့... 

“ သား... မွန္မွန္ေျပာ။ ပိုက္ဆံ ၆၀၀၀ ယူထားေသးလား” တဲ့

“ သားမယူပါဘူးဆရာမ ” လို႔ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ 

အဲဒီေန႔က စ လို႔ ဆရာမရဲ ႔ဆြဲျခင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလံုး၀ အထိမခံေတာ့ပါဘူး။ က်န္တဲ့အတန္းပိုင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့

ကုိဘာမွမေျပာပါဘူး။ အရင္အတိုင္းပါပဲ။ အစပိုင္း ၁ရက္၊ ၂ ရက္ေလာက္ထိ ကၽြန္ေတာ္မရိပ္မိေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွသိရတယ္။ ဆရာမရဲ ႔ဆြဲျခင္းထဲထည့္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံေပ်ာက္သြားလို႔ပါတဲ့။ ဒါဆိုအဓိက သံသယရွိသူ(တရားခံဟုထင္သူ) က ကၽြန္ေတာ္ပဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္မရွင္းျပတတ္ခဲ့ပါဘူး။ ရွင္းျပလို႔လဲမရႏိုင္ေလာက္ဘူးေလ။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိလံုး၀စကားအေျပာမခံေတာ့တာကုိး။ က်န္တဲ့တစ္ျခားဆရာမ ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိအရင္အတိုင္းပဲဆက္ဆံၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိတ္ၿပီးငိုခဲ့ရတယ္။ ရွင္းျပခြင့္မရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ ဘ၀။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ စာရိတၱကုိ ကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္။ အဲဒီတုန္းကကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေတာ္ေတာ္ ဆင္းရဲတယ္ေလ (ခုလဲသိပ္မထူးပါ ဘူး)။ သူမ်ားေတြသံုးၾကျဖဳန္းၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္မုန္႔စားဖို႔အႏိုင္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္အဲဒီတုန္းက ဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ ကုိသတိထားမိၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စာစိစာကံုးနဲ႔ကဗ်ာမွာဆုခဏခဏရခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကဗ်ာစပ္နည္းသင္ေပးခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔အေဖေတာ္လို႔ပါ။ 

ကၽြန္ေတာ္က ခံစားလြယ္တယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္သူမ်ားကုိဖြင့္ေျပာတာရွားတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းပဲခံစားတတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက လည္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ၿပီးငိုခဲ့ရပါတယ္။ ခဏခဏပဲ။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔စိတ္ ထဲမွာယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဆရာမတစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္စာရိတၱကုိသိလာမွာပါဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြ ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ထုိင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေနလြင္ေအာင္ (ယခုေတာ့ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္မွာတာ၀န္က်ေနလဲမသိ) တစ္ေယာက္ပဲသိတယ္။ သူကေတာ့ႏွစ္သိမ့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလေနရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ သခ်ာၤအတြက္ၿပိဳင္တယ္။ စိတ္ေျပာင္းသြားေအာင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ ႔အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါပဲ။ (ေက်းဇူးပါသူငယ္ခ်င္း)။ အဲဒီလုိနဲ႔န၀မတန္းကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

တကၠသိုလ္၀င္တန္းတက္မယ့္ႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ဖြိဳက္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ဖြိဳက္မျဖစ္ခင္ ေမေမက အစာအိမ္ျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာထဲလဲေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔အကိုႀကီးကဒုတိယႏွစ္၊ အငယ္ေလးက ေလးတန္း၊ အငယ္ဆံုးညီမေလးက ၂ ႏွစ္သမီးပဲရွိေသး တယ္။ အိမ္ရဲ ႔စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေဖေဖတစ္ေယာက္တည္းရုန္းကန္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ခဲ့ၾက ေတာ့ ေဖေဖအလုပ္ပ်က္တယ္။ မိသားစုကုိျပဳစုရတာနဲ႔တင္ေဖေဖအလုပ္မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ အိမ္မွာရွိတာေလးေရာင္းခ်ၿပီး ေဆးကုခဲ့ၾက ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ရက္ေရာက္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ 

ကၽြန္ေတာ့္ကုိေက်ာင္းအပ္ၿပီးေတာ့ အိမ္က က်ဴရွင္မထားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အစတုန္းကေတာ့ က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုထားမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ၾကတာပါ။ မထင္မွတ္ဘဲက်န္းမာေရးအတြက္နဲ႔ ေမေမတို႔ရဲ ႔ရည္မွန္းခ်က္ကအရာမထင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၿပီး တစ္လခန္႔အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႀကံ့ခိုင္ေရးကဖြင့္တဲ့ပညာဒါနေက်ာင္း(က်ဴရွင္ေပါ့ဗ်ာ) မွာ တစ္လ ၈၀၀ နဲ႔ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ လာသင္ ေပးတဲ့ဆရာေတြက (ပိုက္ဆံမရေပမယ့္) ေစတနာနဲ႔သင္ေပးၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေတြတုန္းက ေက်ာင္းက အပ္ထားၿပီး မတက္လို႔လဲရတယ္ဗ်။ ဆယ္တန္းေတြကိုေျပာပါတယ္။ (ခုေတာ့ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္ရင္ စာေမးပြဲေျဖလို႔မရေတာ့ဘူး)။ အဲဒီတုန္းက လပတ္စာေမးပြဲသာပံုမွန္လာေျဖ၊ ေက်ာင္းမတက္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပါတယ္။ 

ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒႆမတန္း (D) မွာဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ (E) ခန္းကိုေရာက္သြားတယ္။ န၀မတန္း တုန္းက အတန္းပိုင္က လူခ်ိန္းလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ယံုၾကည္ခ်က္ကပ်က္စီးမသြား ပါဘူး။ ဆရာမတစ္ေန႔သိလာမွာပါလို႔ပဲစိတ္ထဲကအၿမဲဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းလာတက္တာဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အျပင္ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္း ေလးငါးေယာက္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ရက္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔အတန္းပိုင္ (၂)ေယာက္က တစ္ေယာက္က ဇီ၀ေဗဒ ကိုသင္ေပးတယ္။ တစ္ေယာက္က ျမန္မာစာ။ ခုအဲဒီျမန္မာစာဆရာမ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မႏွစ္ကပဲ ဆံုးသြားပါတယ္(ဆရာမေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ)။ န၀မတန္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔အတန္းပုိင္ဆရာမျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့(အျခားတစ္ေယာက္ ) က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္နဲ႔ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သခ်ာၤသင္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္းမွာ ၃ ဘာသာ သင္လို႔ရၿပီေပါ့။ က်န္တာကိုက်ဴရွင္မွာေလ့က်င့္၊ မသိတာရွိရင္ ေက်ာင္းမွာ ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ဆရာ/ဆရာမေတြကို လိုက္ေမးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေန ခဲ့ရင္း၊ ႏွစ္၀က္ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအထင္လြဲေနတဲ့ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အေခၚအေျပာလုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာ လိုက္တာမွ မ်က္ရည္ေတာင္က်ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဆရာမကပါ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရူပေဗဒဘာသာရပ္ကုိသင္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၄ ဘာသာအဆင္ေျပၿပီေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တက္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ က်ဴရွင္ကေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ဴရွင္မွာက (ပညာဒါနေက်ာင္းဆိုေတာ့) လူမ်ားၿပီး ဘာသာရပ္အစံုသင္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းမွာက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ေလးငါးေယာက္ကို ဆရာမေတြက ၀ိုင္းသင္ေပးေတာ့ သီးသန္႔၀ိုင္းတစ္ခုလိုျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ 

၂၀၀၃ မတ္လမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ ႔ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးကိုစတင္ေကြ ႔ရပါေတာ့တယ္။ ဘာသာရပ္ ၆ ခုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အပိုင္ဆံုးဘာ သာရပ္ဟာ ရူပေဗဒလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဂုဏ္ထူးထြက္ဖို႔အထိေတာင္မွန္းခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ထူးတစ္ခုမွမပါ ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္လမ္းကုိ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုထိလဲအဲဒီလမ္းေပၚ မွာေလွ်ာက္ေနဆဲပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိသင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ဆရာ/ဆရာမေတြကိုလဲ ေက်ာင္းဘက္ေရာက္တိုင္း၀င္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ခုခ်ိန္ထိ အထင္လြဲမႈေပါင္းမ်ားစြာကိုႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္အဲဒီတစ္ႀကိမ္သာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ၀မ္းနည္းခဲ့ရဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္မႈရွိလာလို႔ပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ အားငယ္စရာေတြ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊ ဖိအားေတြ မ်ားေနေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ စကားတစ္ခြန္းတည္းကိုပဲလက္ကိုင္ထားပါတယ္။ အဲဒီစကားက-

“ This, too, will pass ” ၊ “ ဒါလည္းဘဲၿပီးသြားမွာပါ” တဲ့။

(ၿပီးဆံုးသြားတာခ်င္းတူေပမယ့္၊ ရလာဒ္ခ်င္းမတူၾကပါဘူး။ ကုိယ္လိုခ်င္တဲ့ ရလာဒ္ကို ရေအာင္ယူႏုိင္ဖို႔ ေတာ့အေရးႀကီးပါတယ္။)

အထင္လြဲမႈဆိုတာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲခဏခဏအထင္လြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီတုန္းကေတာ့ ခံစားခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ယခုဒီစာကိုေရးတာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ဆရာမကုိအျပစ္ျမင္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ဆရာ/ ဆရာမေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ေက်းဇူးရွင္ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္အထင္လြဲခံရတုိင္းအဲဒါေလး ကုိျပန္ၿပီး ေတြးမိေနလို႔ခ်ေရးလိုက္မိတာပါ။ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ။

(ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမြးဖြားေပးခဲ့သည့္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးခဲ့သည့္ဆရာ/ဆရာမမ်ားအား ရွိခိုးကန္ေတာ့လွ်က္)
၀က္ကေလး(19-8-2012)

Read More ->>

ေန႔ကိုေသာက္တဲ့ည

* ေတာက္ပမႈေအာက္
ေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့
က်န္ခဲ့တဲ့ေျခရာေတြငါမေကာက္ေတာ့
ေနာက္မွပဲေတာင္းပန္မယ္...။

* ညစဥ္ေျခာက္လွန္႔တဲ့
ေသြးပ်က္ဖြယ္ဂီတဆိုး
ငွက္ဆိုးရဲ ႔ပါးစပ္ေတြေတာင္
ဆြံ႔အခဲ့...။

* အားလံုးအေမွာင္အတိ
ညကေတာ့... လင္းေနဆဲ
ေက်းဇူးပဲလမင္းရယ္...
မင္းေပးခဲ့တဲ့
ၿမိဳခ်စရာအလင္းေတြ
ရင္ထဲမွာျပည့္ႏွက္
ညရီတေရာမွာ
ေပ်ာ္ေမြ႔စရာေတြနဲ႔...။

၀က္ကေလး (4-8-2006)
ဒါလည္းေက်ာင္းမွာေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ...

Read More ->>

အသိ

* သူတုိ႔ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔

ငါ့နားထဲမႈတ္သြင္းလိုက္ၾက

သံခၽြန္ေပၚအက်

“ေဖာင္း”   ကနဲ...


* ေရလႈိင္းနဲ႔မေမ်ာခ်င္ဘူး

ေနကုိေလွာ္ဖို႔ႀကိဳးစား 

အဓိပၸါယ္မဲ့

ေၾကြခဲ့တဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ 

ေလအတိုက္မွာလြင့္ခဲ့တယ္...


* ယူေဆာင္ခဲ့တဲ့

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ ႔ေနာက္ကြယ္မွာ

ဥေပကၡာအခ်ိဳ ႔နဲ႔ေပါ့...


* ငါစိုက္ခဲ့တဲ့အပင္

အသီးသီးခဲ့ခ်ိန္မွာ

ငါဟာ...

ရင့္က်က္မႈေတြနဲ႔...  



၀က္ကေလး (29-6-2006)

၀က္ကေလးေက်ာင္းတက္တုန္းကေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ... 

Read More ->>

ခ်စ္ျခင္း

ဒီလိုပဲ ငိုေနေတာ့မွာလား...
မင္းရဲ ႔မ်က္ႏွာညိဳရင္ေတာင္
မေနတတ္ခဲ့တဲ့ငါပါ...

မင္းရဲ ႔မ်က္ရည္တစ္စက္အတြက္
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြတစ္ခ်ပ္ခ်င္းက်ကြဲေနတာ
မင္းသိပါ့မလား...

Read More ->>

ၾကယ္ပြင့္တံခါးမ်ားဖြင့္လွစ္ျခင္း

္

ေဆးအနက္သုတ္ထားတဲ့

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

အျဖဴေရာင္အစက္ကေလးေတြ

တစ္လက္လက္ထ, လို႔... 



မ်က္၀န္းေလးခု

ညတိုင္းသူ႔ကို (ပန္းခ်ီကားကုိ) ၾကည့္တယ္ 

မျမင္ႏိုင္တဲ့ပန္းခ်ီကားရဲ ႔တစ္ေနရာမွာ 

သူတို႔အလင္းေတြဆံုၾကတယ္ ...

 
ႏွလံုးသားတို႔...

လႈပ္ရွားေနဆဲ...


ေကာင္းကင္ျပာရဲ ႔ေအာက္မွာ

လႈပ္ရွားေနရေပမယ့္ 

ညရဲ ႔ေရာင္စဥ္တစ္ခ်က္ေတာ့

ငါ... သတိရဆဲ...



ရွည္လ်ားတဲ့နာရီလက္တံ

တစ္ခါေရြ ႔တိုင္း

ငါ့ေျခလွမ္းေတြ မင္းဆီ

ဦးတည္လာခ်င္တယ္

ဒါေပမယ့္...



ၾကယ္ေလးေတြရယ္...

မင္းတို႔ဆီကစကားသံေတြ

ငါ့ႏွလံုးသားနဲ႔ဖလွယ္

သူ႔စကားသံေတြ ငါနားေထာင္တယ္

 ငါလဲ...


ညတုိင္းၾကယ္ေတြၾကည့္ၿပီးမွ

အိပ္တတ္ေတာ့တယ္...

ဒီကဗ်ာေလးကုိ (20.10.2006) တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တာပါ... 

ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြစေရးတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ေပါ့... 

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စာအသြားအျပန္နဲ႔အတူခင္မင္ခဲ့ၾကရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကုိခုထိ ကၽြန္ေတာ္သတိရေနဆဲ၊ 

ခင္ေနဆဲပါ။    

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

၀က္ကေလး(7-8-2012)

Read More ->>

အျဖည့္ခံ

             

လႈပ္မႏႈိးလိုက္ပါနဲ႔

ငါရိုးရုိးသားသားေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပါ

၀ိုးတ၀ါးအေတြးနဲ႔

ငါ့ဘ၀ကိုမျဖတ္သန္းခ်င္ဘူး

လန္းဆန္းတဲ့ပန္းမဟုတ္ေတာင္

ငါျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္းခ်င္ခဲ့တာပါ...

ယဲ့ယဲ့ေလးပဲက်န္တဲ့

ငါ့ႏွလံုးသားကုိ

သဲ့သဲ့ေလးခပ္ယူသြား

င့ါရဲ ႔သံစဥ္ေတြတုန္...ရီ... အက္... ကြဲ...

၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခြက္ရဲ ႔ေအာက္မွာ

ငါမယစ္မူးခဲ့ပါဘူး

အရူးထတာမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္

ဆူးၾကားထဲကႏွင္းဆီကိုပဲ လို... ခ်င္... ခဲ့...

သက္ေသျပဳရမယ္...တဲ့

မယံုၾကည္မွေတာ့ထားခဲ့လိုက္

ငါ့ရင္ဘတ္ေတြကေတာ့အရင္လို

ျပင္း... ရွ... လွ်က္

၀က္ကေလး (11-7-2012)

Read More ->>

ကြန္းေကာ့ဘတ္စ္၊ ရန္ကုန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္

ကြန္းေကာ့ဘတ္စ္... ရန္ကုန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္

     ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္၀က္ကေလးတစ္ေယာက္ ခ်စ္သူသက္ထားရဲ ႔ေမြးသမိခင္ (ကၽြန္ေတာ့ေယာကၡမေလာင္း) က ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔  ၿပီးခဲ့တဲ့ ၆ ရက္ေန႔ညက ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ ႔ေတာ္ႀကီးကို ေရႊမန္းသူဆိုတဲ့ ကားႀကီးနဲ႔ အေရာက္သြားခဲ့ရသေပါ့။ ေရႊမန္းသူက ပါရမီကား၀င္းထိေရာက္တယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီးစိတ္ခ်ရတယ္။ ပါရမီေရာက္

ရင္ --- ကားကုိစီးၿပီး (    ) မွာဆင္း၊ (     ) ကေန  ေစာင့္ေနပါတဲ့။ ခ်စ္သူကမွာထားေတာ့ --  ကိုစီးဖို႔ေစာင့္ရပါတယ္။ -- ဆိုတဲ့ကားကလဲ မနက္ေစာေစာမို႔ပဲလား၊ စီးေရပဲနည္း သလားေတာ့မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကိုေပၚမလာတာ။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ တစ္စီးဆုိက္လာေတာ့

(   ) ေရာက္လားလို႔ေမးလိုက္တယ္ (ေသခ်ာေအာင္ပါ)၊ စပါယ္ယာ ေခါင္းညွိတ္ျပတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းအတက္ ကားကလဲ ေဆာင့္ၿပီးထြက္... ေတာ္ေသးတယ္ တန္းကိုၿမဲၿမဲကိုင္ထားမိေပလို႔ပဲ။ ႏို႔မုိ႔ရင္ေတာ့ ၀က္ကေလးတို႔ ေယာကၡမနဲ႔မေတြ႔ခင္ ကတၱရာလမ္းနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ရမွာအရင္...။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမာင္းခ်က္ကကမ္းကုန္တယ္။ ထုိင္ခံုက ေသးေသး ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ခါးကဆန္႔လို႔မရဘူး။ ထုိင္ခံုက ၉၀ ဒီဂရီမွမရွိတာ။ ၆၀ ဒီဂရီေလာက္ေစာင္းေနေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။ အေပၚကတန္းကိုလဲကိုင္ထားရေသး၊ ခါးလဲကုန္းထားရေသးနဲ႔။ ထုိင္တယ္သာေျပာရတာ ဖင္ကတစ္ၾကြၾကြရယ္။ လမ္းကဆိုးတာကိုး။ ဒီၾကားထဲ ကားတစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တုိင္း ေဘးကသံတန္းနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔မိတ္ဆက္တာေတာ့ခဏခဏ။ အဲသလိုနဲ႔ပဲ (    ) ကုိေရာက္တယ္ဆုိပါေတာ့။ (      ) ကေနမွ (        ) ထိကုိကားတစ္ဆင့္ထပ္စီးတယ္။ (    )  ေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး ခ်စ္သူလာအႀကိဳကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္။

 ခဏေနေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ သူ႔ေမာင္ေလးနဲ႔ လာႀကိဳတယ္။ ရင္ေတြကေတာ့ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္ခ်စ္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေယာကၡမႀကီးကေအးေဆးပါပဲ။ ခ်စ္ခ်စ္အိမ္မွာ ၂ ညအိပ္သံုးရက္တည္းၿပီးေတာ့ ၉ ရက္ေန႔ညမွာ ဌာေနကုိျပန္ဖို႔အတြက္ျပင္ရပါတယ္။ ကားကေတာ့ထံုးစံအတုိင္း ေရႊမန္းသူနဲ႔ပဲဆိုေတာ့ ပါရမီကိုစီးဖို႔အတြက္ ( ) ကိုသြားတယ္။ (  ) ကေနမွ ေညာင္ပင္အထိ (  ) စီးမယ္ေပါ့။ ႀကံဳရျပန္ပေပါ့ (  ) ရယ္။ (  ) စီးဖို႔ဆိုၿပီး ေနာက္ခန္းကိုအသြား ခ်စ္သူက ေရွ ႔ခန္းကစီးမယ္ဆိုတာနဲ႔ရွ ႔ခန္းမွာ၀င္ထုိင္။ ဒီတစ္ခါေတာ့သက္ေသာင့္သက္သာရွိၿပီေပါ့ (စိတ္ကူုးေနတာ)။ ၀ုန္းဆိုကားကဆာင့္ထြက္ၿပီးေရွ႔ ကကားကိုလိုက္ဖိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေရွ႔ကားက (      ) ထင္တယ္။ 

            အံုနာတစ္ေယာက္တည္းကားေတြပဲလို႔ေျပာသံၾကားလိုက္တယ္။ ေနာက္ခန္းမွာမထိုင္လိုက္

 တာ ေတာ္ေတာ္ေလးမွန္သြားတယ္။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ခ်စ္ခ်စ္က ေတာ္သြားျပန္ေရာ (ၾကြားတာ)။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို 3D နဲ႔ၾကည့္ေနသလိုကိုခံစားရတာ။ လမ္းလည္စည္းရဲ ႔တစ္ဖက္အျမန္ယာဥ္ေက်ာမွာ ကုိယ့္ကားက တစ္စီးလံုး၀င္ၿပီးႀကဲေနတာ။ စက္ဘီးေတြ၊ တကၠစီေတြမ်ားေဘးကိုရွဲကနဲ။ ရင္ကလဲတစ္ထိတ္ထိတ္။ အဲဒါေၾကာင့္ရန္ကုန္မွာကားေတြေမွာက္တာလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာကားစီးေနရတယ္လို႔ကို မထင္မိေတာ့ဘူး။ ပ်ံသန္းခြင့္ပိတ္ထားတဲ့ ကြန္းေကာ့ေလယာဥ္းမ်ားငါမွားစီးမိလားလို႔ေတာင္ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ထင္မိတယ္။  တစ္ခါဆို တကၠစီတစ္စီးကေရွ ႔တည့္တည့္ကေနလာေနတာ။ ၀က္ကေလးစီးတဲ့ကားက တစ္ဖက္ယာဥ္ေက်ာမွာ၊ ကားရဲ ႔အရွိန္က အသံထက္ျမန္ေနေတာ့ ၿငိၿပီလို႔ကိုထင္တာ။ ေတာ္လိုက္တဲ့ ကိုယ့္ဆရာမ်ားက ကပ္သပ္ၿပီးရေအာင္ပြတ္သြားတာ။ ၀က္ကေလးတို႔ကေတာ့ ကားစီးရင္းရင္တစ္ထိတ္ထိတ္။ ေဘးကခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ၿငိမ္လို႔။ သက္ေသာင့္သက္သာပဲ။ အေနာက္ကလူမ်ားေတာ့ဘယ္သို႔ေနသည္မသိ။(   )ရာက္မွပဲခဏၿငိမ္းေတာ့တယ္။ ကားရပ္ၿပီးလူေခၚတာ။ ကားရပ္တာလဲသိပ္မၾကာပါဘူး။ ၂၅ မိနစ္ေလာက္ရွိမယ္။ ရပ္ေနတုန္း ေဘးကေန ေရွ ႔ကားက လူကို မိုးမႊန္ေနေအာင္ဆဲေသးတယ္။ ေဘးနားမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါလာပါလားရယ္လို႔ေတာင္ ဂရုမစို္က္ၾကဘူး။ ေၾသာ္... ရန္ကုန္... ရန္ကုန္...။ 

(      ) ကေနျပန္ထြက္ေတာ့ ေရွ ႔မွာ ၁၀၆ မရွိလို႔ဒီတစ္ခါေတာ့ေအးေဆးပဲလို႔ထင္တာ။ ပိုဆိုး။ ေမာင္းခ်က္က 9 ေလာက္ရွိမယ္။ သုမဂၤလာလမ္းနဲ႔ သစၥာလမ္းဆံုလည္းေရာက္ေရာ ... မီးနီေနလို႔ ကားရပ္မလားမွတ္တယ္။ ေဘးဘယ္ညာၾကည့္ၿပီး ေမာင္းထြက္တာ ေနာက္ကိုပက္လက္ပါလန္တယ္။ ဆိုးခ်က္။ ရန္ကုန္မီးပြိဳင့္ဆိုတာမ်ားက ညေနေစာင္း မိုးနဲနဲခ်ဳပ္ရင္ မီးနီလဲျဖတ္လို႔ရသဟ လို႔ ၀က္ကေလးမွတ္ထားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ဘုရားလဲ တရင္း ၊ျမန္ျမန္ေရာက္ ပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရင္း...

 အဲသလို...
 အဲသလို...
 အဲသလို...

  နဲ႔... ကၽြန္ေတာ္ေမာင္၀က္ကေလး ေညာင္ပင္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ကို

ေျပာလိုက္တယ္။ ကားကေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ လို႔။ ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ျပန္ေျပာရွာပါတယ္။ အရင္စီးကာစ တုန္းကေတာ့ေၾကာက္တတ္တာေပါ့တဲ့။ ခုေတာ့လည္းေအးေဆးပါပဲတဲ့။ သူကေတာ့ေအးေဆးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္၀က္ကေလးကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တဲ့အထိရင္တုန္မေျပေသးပါခင္ဗ်ား...။

မရင့္က်က္ေသးတဲ့

၀က္

(မွတ္ခ်က္။    ။ထင္ေယာင္ထင္မွားမျဖစ္ေစလို၍ ကားလိုင္းႏွင့္ ကားဂိတ္မ်ားအားခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါသည္။)

Read More ->>

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရတနာပံုဖန္ဆဌမအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုပြဲ

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရတနာပံုဖန္


ဒီတစ္ခါေတာ့လြဲၿပီထင့္...

လာမည့္ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ရတနာပံုဖန္ကလပ္အဖြဲ ႔၀င္မ်ား၏ ဆဌမအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုပြဲ ရွိသည္ဟု ၀က္ကေလးသိထားသည္။ စတုတၳအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုပြဲကတည္းက

ဖိုရမ္မန္ဘာမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္၀က္ကေလး ပဥၥမအႀကိမ္ႏွင့္ ဖိုရမ္ (၂) ႏွစ္ျပည့္ပြဲမ်ားကို တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ယခုျပဳလုပ္မည့္ ဆဌမအႀကိမ္

ေတြ႔ဆံုပြဲအား တက္ေရာက္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနစဥ္... မထင္မွတ္ထားသည့္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

ထိုအေၾကာင္းအရာကား...

ေယာကၡမႀကီးက ေမာင္၀က္ကေလးအားေတြ႔ဆံုလိုပါသည္ဟု ပ်ိဳမဒီခ်စ္သက္ထားဆီမွသတင္းရရွိသည့္သကာလ ေတြ႔ဆံုရမည့္ရက္ကုိ တြက္ေမွ်ာ္ေလေသာ္...

ယခုတစ္ပတ္ေတာ့ျဖင့္မျဖစ္ေခ်ၿပီ။ ေနာက္တစ္ပတ္မွသာအဆင္ေျပမည္ဟုတ္ခ်စ္သူသက္ထားအားအေၾကာင္းျပန္ရေလသည္။ ေတြ႔ဆံုပြဲကိုမည္သို႔လုပ္မည္နည္း

ဟု ပ်ိဳမဒီမွေမးလာရေသာ္... ၀က္ကေလးတို႔၀မ္းနည္းသံျဖင့္... လက္လႊတ္ရေတာ့မေပါ့ ဟုသာျပန္ေျဖႏိုင္ခဲ့သည္။ ေတြ႔ဆုံရန္သြားေရာက္

ရမည့္ေနရာကား... ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ရင္ခုန္ေနပါသည္...

ကၽြန္ေတာ္ေမာင္၀က္ကေလး ရင္ေတြခုန္ေနပါသည္။ ေယာကၡမႀကီးက ဘာေျပာမည္မသိ။ ေတြ႔ဆံုပြဲမတက္ရ၍လည္း၀မ္းနည္းသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ႀကိမ္အခြင့္အေရး

သည္ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္၀က္ကေလးအတြက္ တစ္ဘ၀စာျဖစ္သျဖင့္ မန္ဘာသူငယ္ခ်င္းမ်ား နားလည္ေပးၾကမည္ဟုထင္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္းအားနာသည္။

ဘ၀အေရးအတြက္လည္းရင္ခုန္သည္။

ေတြ႔ဆံုပြဲ မတက္ျဖစ္ေပမယ့္ ေတြ႔ဆံုပြဲမွပံုမ်ားကို ေ၀ေ၀ဆာဆာၾကည့္ခ်င္ပါသည္ခင္ဗ်ာ။ ပြဲၿပီးရင္ေတာ့တင္ေပးၾကပါဦးေနာ။ ဂိမ္းကစားတာေလးေတြလဲ ၾကည့္ခ်င္တယ္။

မဆံုျဖစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္းဆံုခ်င္ပါေသးသည္။

 

စတုတၳအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုပြဲ

                                 ဂိမ္းကစားၾကသည့္ မန္ဘာမ်ား(ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပာအသင္း)                                   

 

 ပဥၥမအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုပြဲ

ပဥၥမအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုပြဲမွဂိမ္းကစားၾကသည့္ မန္ဘာမ်ား (ဒီတစ္ခါအစိမ္းအသင္း)

*********

ဘာပဲေျပာေျပာ... ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရေတြျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ရတနာပံုေဘာလံုးအသင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္စရာမ်ားဖန္တီးေပးသကဲ့သို႔၊ အသင္းသည္လည္း ေပ်ာ္စရာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာႏွင့္ ခင္မင္မႈမ်ားကို ေပးခဲ့ပါသည္။ ရတနာပံုအသင္းႏွင့္ စတင္ထိေတြ႔ခြင့္ေပးခဲ့သည့္ 

မန္ဘာ ခရမ္းျပာ ကုိလည္းအထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ 

*********

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ေတြ႔ဆံုပြဲႀကီးေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏုိင္ပါေစလို႔ဆုေတာငး္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

မရင့္က်က္ေသးတဲ့

၀က္ကေလး

Read More ->>

ျပည္ေထာင္စုသား

ျပည္ေထာင္စုသား

ေ၀ရီရီ...
ဖတ္ရင္းကရင္နာသည္
မထင္ပါသည္ဒီဇာတ္လမ္း
သည္ေလာက္ၾကမ္းကာ
သည္ေလာက္ျမန္းလိမ့္မယ္လို႔

ေတြေနသည္...
ေနျခည္ေႏြးေႏြးကုိခံစားခြင့္မရွိ
ေသေဘးကိုျဖတ္ေက်ာ္ေျပး
ေ၀းေရာက္ေနၿပီ...

ရာေတြခ်ီ
အိမ္သည္မဲ့လို႔
စာဖို႔ရယ္အႏိုင္ႏိုင္
တို႔မ်ားရခိုင္
လုပ္ရက္ႏိုင္ငမိုက္သား
သည္မွာေနသည္မွာစား
သည္မွာထြားသည့္
မ်ိဳးမစစ္ဘဂၤါလီ

စံုပါသည္
တို႔လူမ်ိဳးေတြက
အမ်ိဳးသားေရးမို႔လွမ္းကာခ်ီ
လက္တြဲကတိုက္ရမည္
သည္ဘဂၤါလီရန္ေဘး
သည္တစ္ခါအၿပီးေ၀းေလေရာ့
ေျပးေပေတာ့ပင္လယ္ဆီ
တုိ႔ေမာင္းထုတ္မည္
ေပါင္းစည္းကာညီညြတ္အား
ျပည္ေထာင္စုသား

၀က္ (၉-၆-၂၀၁၂)
စေနေန႔

Read More ->>

 ဆူးေလေစတီေတာ္

ဆူးေလေစတီေတာ္တည္ေနရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီးဉာဏ္ေတာ္ ၁၅၁-ေပ ေက်ာ္ၾကားမႈ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွ ကပ္ေက်ာ္ဘုရားဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ရွိ ဆူးေလဘုရားလမ္းႏွင့္ မဟာဗႏၶဳလမ္းဆံု (ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီး)တြင္ တည္ရွိသည္။

သမိုင္းေၾကာင္း

သီဟဒီပမင္းႀကီးသည္ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္တို႔၏ သာသနာျပဳ ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အမတ္သူရဲေကာင္းမ်ားအား လမ္းညႊန္ခ်က္ေပး၍ သာသနာခရီးကို စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။
အမတ္သူရဲေကာင္းတို႔သည္လည္း ဘုရင္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဓာတ္ေတာ္၊ ဆံေတာ္မ်ားအား ပင့္ေဆာင္၍ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီးတည္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ပတ္လည္တြင္ ေစတီေတာ္မ်ား တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္း အေထာက္အထားမ်ားအရ ဆူးေလေစတီ ေတာ္အား အသုတ္အမတ္ ႀကီး တည္ထားသည္ဟုသိရ၏။ သူရဲေကာင္း အသုတ္အမတ္ႀကီး တည္ထားသျဖင့္ သမိုင္းအခ်ဳိ႕တြင္ “က်ဳိက္အသုတ္” ဘုရားဟုေတြ႕ရ၏။ က်ဳိက္ - ဘုရား၊ အသုတ္ - အမတ္ႀကီးဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ အသုတ္အမတ္ႀကီး ဘုရား ဟုဖြင့္ဆုိရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕ပညာရွင္တို႔က အသုတ္ဟူသည္မွာ ဆံေတာ္ဟု ဖြင့္ဆိုၾကသျဖင့္ “ဆံေတာ္ဘုရား” ဟု ေခၚဆုိႏုိင္၏။

သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕သမုိင္းပညာရွင္တို႔က ဥကၠလာပမင္းႀကီး ေ႐ႊတိဂံုဆံေတာ္႐ွင္တည္ထားရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ အားရွာေဖြစဥ္ စုေ၀းတိုင္ပင္ရာဌာနျဖစ္သျဖင့္ “စုေ၀းေစတီ”ဘြဲ႕မည္ တြင္သည္ဟုလည္း ဆုိၾက၏။ ဤကဲ့သို႔ပင္ အခ်ဳိ႕က ဘဒၵကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ဘုရားရွင္တို႔အား မီလိုက္သည့္ ေလးဆူနတ္ႀကီးတို႔၏ စုေ၀းေနရာ၌တည္ထားေသာေၾကာင့္ “ေလးဆူေစတီ” ဟုေခၚတြင္ ၾကသလို ကာလေ႐ြ႕လ်ားခဲ့ၿပီး ပဋိေလာမျပန္၍ “ဆူးေလေစတီ” ဟုေခၚတြင္သည္ဆိုၾက၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဆူးေလေစတီသည္ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီး၏ ေတာင္ဘက္အေရွ႕သို႔ စဥ္းငယ္ယြန္း သည့္တာ (၉၀၀) ခန္႔အကြာ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ တြင္တည္သည္ကမူအမွန္ပင္။

ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ပရိ၀ႈဏ္ အက်ယ္အ၀န္းမွာ (၂.၁၈၁)ဧကရွိၿပီး အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္အလ်ားေပ (၃၂၂)ေပ ေတာင္ေျမာက္ အလ်ားေပ (၂၉၁)ေပ၊ ရင္ျပင္မွငွက္ျမတ္နား စိန္ဖူးေတာ္အထိ ဉာဏ္ေတာ္ေပ (၁၅၁)ေပအျမင့္ရွိသည္။ ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ပန္းတင္ခံုဖိနပ္ေတာ္မွစ၍ ငွက္ေပ်ာဖူး အထိ ရွစ္ေျမႇာင္ကိုယ္ထည္ရွိသည္။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ ပူေဇာ္ခံရာအျဖစ္ရည္မွန္းဟန္တူသည္ဟု ဖြင့္ဆုိၾက၏။ ပန္းတင္ခံု၊ ဖိနပ္ခံု၊ ရွစ္ေထာင့္မွာ မဂ္ၢင္ တရား ရွစ္ပါးအားရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာ၀န္းသံုးရစ္ပါရွိရာ ရတနာသံုးပါးကို ၫႊန္းသည္ဟု ဖြင့္ဆိုႏုိင္၏။ ေခါင္းေလာင္း သပိတ္ေမွာက္မွာ အရိယာတို႔၏ က်င့္စဥ္ျဖဴစင္သည့္ ဘ၀ကိုရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ေဖာင္းရစ္ကိုးရစ္ ပါရွိေနျခင္းသည္ ေလာကုတၱရာကိုးပါးအား ရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာေမွာက္ၾကာလွန္၊ ငွက္ေပ်ာဖူးေတာ္၊ ငွက္ျမတ္နားေတာ္ တို႔မွ ဗုဒၶဓမၼစက္ေတာ္သန္႔စင္မြန္ျမတ္ျခင္းဟု ေလာကုတၱရာ တရားအလံုးစံုအား ေလာကီအျမင္ႏွင့္ စပ္ဟပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရွးေခတ္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား တင္စားခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္၏။

သိဖြယ္မွတ္ဖြယ္မ်ား

ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ရာမညတိုင္းအား သိမ္းပိုက္စဥ္ ဒဂံုၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေရာက္နားေတာ္ မူသည့္အခါ ဒဂံုၿမိဳ႕သည္ ယာေတာေျမအျဖစ္ေရာက္ေနၿပီဆိုရမည္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ ၁၇၅၅-ခုႏွစ္၌ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္အား ဖူးျမင္ၿပီး ရန္အေပါင္း ကုန္ေသာ နိမိတ္အျဖစ္ ဒဂံုၿမိဳ႕အား ““ရန္ကုန္ၿမိဳ႕””ဟု ဘြဲ႕မည္တပ္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ တည္ခဲ့၏။ အေလာင္းမင္းတရားတည္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ အက်ယ္ အ၀န္းအားျဖင့္ (၁၁၁၉)တာခန္႔ က်ယ္၀န္း၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား သစ္တပ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ က်ဳံး၊ ေျမာင္၊ တံခါး၊ ျပအိုး စေသာ ၿမိဳ႕အဂၤါႏွင့္ တည္ခဲ့သည္။ နယ္နိမိတ္အက်ယ္အ၀န္းမွာ ေျမာက္ ဘက္တြင္ ဆူးေလဘုရား ေတာင္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၊ အေရွ႕ဘက္၌ ကုန္သည္လမ္း၀န္းက်င္၊ (ဂ်ဴဒါအီစကယ္လမ္း) အေနာက္ဘက္တြင္ လမ္း(၃၀)သို႔မဟုတ္ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ၀န္းက်င္ျဖစ္၏။

ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ သစ္တပ္ၿမိဳ႕႐ုိး အျပင္တြင္ ရွိၿပီးေရပတ္လည္၀ိုင္းရံလွ်က္ ရွိသည္။ ကုန္းျမင့္ေပၚမွ ေစတီတစ္ဆူအျဖစ္ရွိေန၏။ အေလာင္းဘုရားၿမိဳ႕တည္စက လူဦးေရ တစ္ေသာင္းခန္႔သာရွိေသာ္လည္း ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ျဖစ္ ခဲ့သည္အေလွ်ာက္ လူဦးေရတိုးတက္လာသည့္ အေလွ်ာက္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႀကီးထြားလာၿပီး အခ်က္အျခာေဒသျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၀၃)ခုႏွစ္၊ ေ႐ႊဘုိမင္း(ခ) ဟံသာ၀တီမင္း(ခ) ကုန္းေဘာင္မင္း၊ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္မွ ဒဂုံ(ရန္ကုန္)သို႔ ၾကည္းေၾကာင္းေရေၾကာင္းႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာ အျပည့္ႏွင့္ ႂကြခ်ီခဲ့၏။ ထုိစဥ္က ေ႐ႊဘို(ေခၚ) သာယာ၀တီမင္းႏွင့္ အေလာင္းဘုရားတည္ထားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား တိုးခ်ဲ႕လွ်က္ ေအာင္ေျမရန္ႏွင္းၿမိဳ႕သစ္ အျဖစ္ ကမၺည္းတင္ခဲ့သည္။ ထုိအခါ ဆူးေလေစတီသည္ ၿမိဳ႕သစ္နယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့၏ ဆူးေလေစတီ၏ ၀န္းက်င္တြင္ ႐ံြ႕ဗြက္၊ ေရအိုင္ ႏွင့္ေတာခ်ဳံမ်ား ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ေန၏။ ဒီေရအတက္အက် ျဖစ္ေပၚ၍ ေစတီေတာ္၀န္းက်င္ကို ဒီေရလႊမ္းမိုးမႈ ရွိခဲ့သည္။ ေစတီအနီး၀န္းက်င္ရွိ ဗြက္ေတာမ်ား အလယ္၌ပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတည္ရွိခဲ့သည္ဟုဆုိ၏။ သစ္ပင္မ်ား အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းရွိသျဖင့္ ေရျပင္က်ယ္ႏွင့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေအးခ်မ္းေနသည္ဟုဆုိ၏။

ဆူးေလေစတီ၏ အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းသည္ ယခုတည္ရွိသည့္ ဆက္သြယ္ေရး႐ုံးအထိရွိသည္ဟု ဆို၏။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၂၁၄)ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲၿပီးခ်ိန္အထိ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ၏ ေတာင္ဘက္ကၽြန္းေနရာမ်ားသည္ ေရလယ္ကၽြန္း ျဖစ္ေနသည္။ ဆူးေလဘုရားသို႔ကူးရန္ ေက်ာက္တံတား တစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသည္ဟု အဆိုရွိ၏။ ေရလယ္ေက်ာင္းမ်ား ယခင္က ဆူးေလလမ္းကိုေလွ်ာတန္းလမ္းဟု ေခၚခဲ့ၿပီးေနာင္တြင္ ဆူးေလဘုရားလမ္းဟု တြင္ခဲ့၏။ ေက်ာက္တံတားလမ္း ဟု ေခၚလည္းရွိ၏။ ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္ မနီးမေ၀းတြင္ က်ဳိက္မဲ သံကေရာ(ေခၚ) က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီႏွင့္ ရဟႏၲာသိမ္ေတာ္ႀကီးလည္းရွိသျဖင့္ ဘုရားဖူးမ်ား စည္ကား ေနသည္ဟုဆို၏။

အဂၤလိပ္ျမန္မာဒုတိယစစ္ပြဲအၿပီး၌ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား အစိုးရ႐ုံးစိုက္ရာဟု သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီး ဆာအာသာဖယ္ရာကာၿမိဳ႕သစ္တည္ရန္ အမိန္႔ႏွင့္ အတူေတာင္ကုန္းၿဖိဳျခင္း၊ အနိမ့္ပိုင္းေျမဖို႔ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းမ်ားျပဳခဲ့သလို ေစတီပုထိုးမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ကြက္ႏွင့္ မလြတ္ဟု အေၾကာင္း ျပကာ ဆူးေလ၀န္းက်င္ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း(၅၀)အား သရက္ဥယ်ာဥ္တည္ရွိရာသို႔ ဖယ္ရွားေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တဆင့္လွမ္းတက္ခါ ဆူးေလေစတီႀကီးအား ၿဖိဳဖ်က္ရန္ ႀကိဳးပန္းၾက၏။ အာဏာပိုင္တို႔အား ဆူးေလေစတီသည္ လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ရွိသည့္ ေစတီျဖစ္သျဖင့္ ၿဖိဳဖ်က္သင့္သည္ဟု တင္ျပၾက၏။

သို႔ေသာ္ အဂၤလန္တြင္ရွိသည့္ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မႀကီးက `ဆူးေလေစတီသည္ ထူပါေစတီျဖစ္သျဖင့္ မတူးၿဖိဳ၊ မဖ်က္ဆီးရ ဆူးေလေစတီအားေကြ႕ပတ္သြားရမည္´ဟု အမိန္႔ျပန္ၾကားခဲ့၏။ ယင္းသို႔ ျပန္ၾကားေသာ္လည္း အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို အသံုးျပဳ၍ ဆူးေလေစတီေတာ္ ၀တ္ၱကေျမျဖစ္သည့္ ကုန္းေတာ္ေအာက္ေျခမ်ားအား တူးၿဖိဳဖဲ့ခ်ၾက၏။ ေျမညႇိၿပီး ၀တၱကေျမကို ၿမိဳ႕သစ္အတြင္းထည့္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆူးေလေစတီသည္ မွန္ကူကြက္သ႑ာန္ ကုန္းေတာ္ငယ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း ပတ္လည္တြင္ရွိသည့္ ဂႏၶကုဋိတိုက္ တန္ေဆာင္းႏွင့္ ေစာင္းတန္းစသည့္ သာသနိက အေဆာက္အအံုမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ရ၏။ နယ္ခ်ဲ႕အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေစ်းၿပိဳင္စနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်မႈ ေၾကာင့္ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ(ယခင္ဖိုက္စကြဲယားပန္းၿခံ) ဗလီႀကီး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ စသည့္အေဆာက္အဦးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရ ျခင္းျဖစ္သည္။

ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီး သမိုင္း

ဤဘဒၵကမၻာတြင္ ပြင့္ခဲ့သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေလးဆူအားမွီလိုက္သည့္ သက္ေတာ္ရွည္ ““ေလးဆူနတ္ႀကီး”” ဟု သမုိင္းစဥ္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္အား တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ေနရာျဖစ္သည့္ သိဂၤုတၱရကုန္းေျမအား ညႊန္ျပေပးခဲ့သည့္ ဘိုးဘိုးႀကီးမ်ားအနက္ တစ္ပါးျဖစ္၏။ ယခင္က ေလးဆူနတ္ႀကီး ဟုလူသိမ်ားခဲ့ၿပီး ထိုေနရာတစ္၀ိုက္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၏ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈကို ခံခဲ့ရသည္။ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲသည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ယုံၾကည္မႈႏွင့္အတူ အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ လုပ္ကိုင္ရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ အခက္အခဲ ႀကံဳခဲ့သည့္အခါတြင္ျဖစ္ေစ၊ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား ပသပူေဇာ္ အဓိ႒ာန္ ျပဳျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္ႏွင့္အညီ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ရခဲ့သည့္ သာဓကမ်ားရွိခဲ့သည္ ဟု ဆို၏။

ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားသည္ ဤေလးဆူနတ္ႀကီးအား ထိုေနရာတြင္ နတ္နန္းျပဳလုပ္၍ ပူေဇာ္ခဲ့သည့္ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့သည္။ ေရွးသူေဟာင္းတို႔ စကားလည္းရွိ၏။ အခ်ဳိ႕၏စကားအရ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ အား ပိုင္သူဟု ဆို၏။ အဓိ႒ာန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းလုပ္၍ ေအာင္ျမင္လွ်င္ တတ္ႏိုင္လွ်င္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀တ္လဲေတာ္ ပုဆိုး၊ အက်ႌပု၀ါမွ အစ ေငြအသျပာတတ္ႏိုင္သ၍ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ နတ္သက္ရွည္သူျဖစ္ၿပီး ေကာင္းမႈ ေကာင္းက်ဳိးျပဳသူဟုလည္း ဆို၏။ လူအမ်ားသည္ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ လူအမ်ား၏ အပူေဇာ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေလးဆူနတ္ႀကီး ေနထိုင္သည့္နယ္တြင္ ေစတီဘုရား တည္ထား ကိုးကြယ္သည့္အခါ ထိုေစတီဘုရား၌ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား သီးျခား နန္းျပဳလုပ္၍ ပူေဇာ္ၾက၏။

“ေလးဆူနတ္ႀကီး” အား ဆူးေလေစတီေတာ္ အတြင္း၌ သီးျခားနန္းတည္ ကိုးကြယ္၍ ကာလရွည္ၾကာ ကိုးကြယ္မႈၾကာလာသည့္အခါ လူအမ်ား၏စိတ္ထဲ၌ ေလးဆူနတ္ႀကီးအား ဆူးေလ ေစတီေတာ္အား အစြဲျပဳ၍ ““ဆူးေလဘိုးဘိုး ႀကီး”” ဟု ေခၚတြင္လာခဲ့ၾကသည္။ စင္စစ္ ေလးဆူနတ္ႀကီးသည္ ေလးဆူနတ္ဟုေခၚခဲ့ေသာ္လည္း သာမန္နတ္မ်ဳိး နတ္ႏြယ္ မဟုတ္၊ ဘဒၵကမၻာတြင္ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္မ်ားအား မွီလိုက္ေသာ နတ္ျဖစ္သည္။

ေရွးသူေဟာင္း အခ်ဳိ႕က သူေတာ္စင္နတ္ဟုေခၚ၏။ မေကာင္းသူပယ္၊ ေကာင္းသူကယ္၏။ သာသနာအတြက္ ဘ၀နာတရားကိုးစားသူဟုဆို၏။ ေကာင္းမႈေကာင္းက်ဳိးျပဳသူမ်ား၊ ဘာသာ သာသနာအက်ဳိးျပဳသူမ်ားအား ေဆာင္မမည္ဟု ဆို၏။ ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီး ၏ နန္းထိမ္းတစ္ဦးက ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးအား ““သက္ေတာ္ရွည္ သူေတာ္စင္ နတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးပဲ၊ ဆူးေလ ဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ကုိ ပိုင္စိုးထိမ္းသမ္းထားသူ လည္းျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕လည္တစ္၀ိုက္မွာ လုပ္ငန္းလုပ္သူေတြ၊ အားကိုးအားထားျပဳ တုိင္တည္အလုပ္လုပ္ရင္း အမ်ားႀကီး ေအာင္ျမင္ ထေျမာက္ႏိုင္တယ္”” ဟုဆို၏။ ထို႔အတူ နန္းထိမ္းေဟာင္း ႀကီးက ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ဘာသာသာသနာအတြက္ ေစာင့္ထိန္းသူျဖစ္လို႔ ဘာသာသာသနာ အက်ဳိးျပဳသူေတြကို ပိုၿပီး ေစာင္မၾကည့္႐ႈတယ္။ ဆူးေလဘိုးဘိုးႀကီးကို တိုင္တည္အလုပ္ လုပ္သူဟာ ကံငါးပါးလုံၿခံဳရမယ္ ဟုဆို၏။


၀န္ခံခ်က္။ လိုအပ္သည္မ်ားကိုဘုရားသမိုင္းမွကူးယူသည္။
ပံုေတာ္မ်ားအားGoogle မွရယူသည္

မည္သူမဆိုေ၀မွ်ယူနိုင္ပါသည္

တရားကိုေပးလွဴသည္
ေရႊအိမ္စည္


ျမန္မာျပည္မွျမန္မာလူမ်ိဳး၏ေဖ့ဘုတ္စာမ်က္ႏွာ

မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္


၀က္ကေလး (၈-၆-၂၀၁၂)

Read More ->>

ျပင္ဦးလြင္သို႔တစ္ေခါက္

ျပင္ဦးလြင္သို႔တစ္ေခါက္







(၃-၆-၂၀၁၂) ရက္ေန႔က ၀က္ကေလးျပင္ဦးလြင္တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့သည္။ တက္သည့္အခ်ိန္က ၉ နာရီခန္႔ျဖစ္သည္။ တနဂၤေႏြေန႔မို႔ထင္။ ဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကားမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လည္ၾကေသာ သူမ်ားကုိလည္းမ်ားစြာေတြ႔ရသည္။

၁၁ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ ႔သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ၀ါးရိပ္မြန္ သုိ႔ သြားခဲ့သည္။ ၀ါးရိပ္မြန္သည္ ဥာဏ္ေတာ၀ိုင္းမွ ေစ်းေလးဘက္သို႔ေကြ႔ၿပီး ပထမဆံုးလမ္းမွဘယ္ဘက္သို႔ခ်ိဳးကာ လမ္းသြယ္ ၃ လမ္းေျမာက္တြင္ရွိသည္။ (ရွင္းတယ္ေနာ္...လိပ္စာေတာ့အတိအက်မေျပာတတ္ဘူး... :) ) ျပင္ဦးလြင္ကုိခ်စ္သူႏွင့္တက္တုိင္း ၀ါးရိပ္မြန္မွာေန႔လည္စာအၿမဲစားသည္။ ေစ်းလည္း မႀကီးလွသလို စား၍လည္းအရသာေကာင္းသည္။ ဆိတ္ၿငိမ္သည္။ ေရာက္ဖူးသူမ်ားသိၾကမည္ထင္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ ၾကက္ခ်ဥ္စပ္ မွာစားခဲ့သည္။

အူမ ေတာင့္သြားေသာ္... ၀က္ကေလးတုိ႔သီလေစာင့္ဖို႔ မဟာအံ့ထူးကံသာဘုရားႀကီးသို႔ သြားခဲ့ သည္။ ျပင္ဦးလြင္ခဏခဏေရာက္သည္။ ခဏခဏဖူးရသည္။ သို႔ေသာ္ဖူး၍ကားမ၀ ႏုိင္။ ခ်စ္ေသာသူႏွင့္အတူ ဘုရားဖူးသည္။ ဘုရားႀကီးမွျပန္အဆင္း ဘိုးဘြားရိပ္သာႏွင့္ မ်က္မျမင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အလွဴေငြ၀င္ေရာက္ ထည့္လွဴခဲ့သည္။

ဘုရားႀကီးမွအျပန္ ဒီဇင္ဘာၿခံ သုိ႔သြားခဲ့ေသးသည္။ ဒီဇင္ဘာၿခံသည္ အျခား ဆုိင္မ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးျခားေသာ အဆင္အျပင္မ်ားရွိၿပီး စားေသာက္ဖြယ္ရာစံုလင္လွသည္။ (ေစ်းေတာ့အနည္းငယ္ႀကီးသည္)။ ဒီဇင္ဘာၿခံမွာကၽြန္ေတာ္က ေခ်ာကလက္ေရခဲမုန္႔ေဖ်ာ္ရည္မွာေသာက္သည္။ ခ်စ္သူကေတာ့ ဘယ္ရီသီးေရခဲမုန္႔ေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္သည္။ ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစု၍အလည္ လာၾကပံုရေသာအဖြဲ ႔မ်ား၊ မိသားစုလိုက္လာၾကေသာအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ခ်စ္သူလက္ကုိတြဲလွ်က္ ၿခံအတြင္း
ေလွ်ာက္လိုက္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္လုပ္ေနၾကေသာအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္စံုလွသည္။

မႏၱေလးတြင္အလြန္ပူသည္။ ျပင္ဦးလြင္ရာသီဥတုသည္ကား ၄၂ မိုင္သာ ေ၀းေသာ မႏၱေလးၿမိဳ ႔ အား ေလွာင္ေျပာင္ေနသည့္ႏွယ္။ ေအးခ်မ္းသည္။ သာယာသည္။ လွပသည္။ ဘုရားဖူးရန္၊ အပန္းေျဖရန္၊ လည္ပတ္ရန္အတြက္ ျပင္ဦးလြင္သည္ အလြန္ေကာင္းသည့္အရပ္ျဖစ္သည္။

ဒီတစ္ေခါက္တက္သည္မွာ ျပည္ခ်စ္ဘုရားႀကီးအားအဓိကထားဖူးေျမာ္ရန္ႏွင့္အလွဴေငြထည့္ရန္ျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္သိပ္မရသည့္အတြက္ ပိတ္ခ်င္းေျမာင္ဘက္ဆက္မဆင္းခဲ့။ ေန႔လည္ ၂ နာရီခန္႔တြင္ ျပင္ဦးလြင္မွျပန္ဆင္းခဲ့သည္။

(မႏၱေလးၿမိဳ ႔ႏွင့္အနီးတစ္၀ိုက္ အတြက္ စေန၊ တနဂၤေႏြရံုးပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း လည္ပတ္စရာအျဖစ္ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ ႔သည္ရာသီဥတုမွအစ အေကာင္းဆံုးဟုကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္။)

၀က္ကေလး (၅-၆-၂၀၁၂)

Read More ->>