ကြန္းေကာ့ဘတ္စ္... ရန္ကုန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္
ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္၀က္ကေလးတစ္ေယာက္ ခ်စ္သူသက္ထားရဲ ႔ေမြးသမိခင္ (ကၽြန္ေတာ့ေယာကၡမေလာင္း) က ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၆ ရက္ေန႔ညက ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ ႔ေတာ္ႀကီးကို ေရႊမန္းသူဆိုတဲ့ ကားႀကီးနဲ႔ အေရာက္သြားခဲ့ရသေပါ့။ ေရႊမန္းသူက ပါရမီကား၀င္းထိေရာက္တယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီးစိတ္ခ်ရတယ္။ ပါရမီေရာက္
ရင္ --- ကားကုိစီးၿပီး ( ) မွာဆင္း၊ ( ) ကေန ေစာင့္ေနပါတဲ့။ ခ်စ္သူကမွာထားေတာ့ -- ကိုစီးဖို႔ေစာင့္ရပါတယ္။ -- ဆိုတဲ့ကားကလဲ မနက္ေစာေစာမို႔ပဲလား၊ စီးေရပဲနည္း သလားေတာ့မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကိုေပၚမလာတာ။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ တစ္စီးဆုိက္လာေတာ့
( ) ေရာက္လားလို႔ေမးလိုက္တယ္ (ေသခ်ာေအာင္ပါ)၊ စပါယ္ယာ ေခါင္းညွိတ္ျပတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းအတက္ ကားကလဲ ေဆာင့္ၿပီးထြက္... ေတာ္ေသးတယ္ တန္းကိုၿမဲၿမဲကိုင္ထားမိေပလို႔ပဲ။ ႏို႔မုိ႔ရင္ေတာ့ ၀က္ကေလးတို႔ ေယာကၡမနဲ႔မေတြ႔ခင္ ကတၱရာလမ္းနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ရမွာအရင္...။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမာင္းခ်က္ကကမ္းကုန္တယ္။ ထုိင္ခံုက ေသးေသး ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ခါးကဆန္႔လို႔မရဘူး။ ထုိင္ခံုက ၉၀ ဒီဂရီမွမရွိတာ။ ၆၀ ဒီဂရီေလာက္ေစာင္းေနေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။ အေပၚကတန္းကိုလဲကိုင္ထားရေသး၊ ခါးလဲကုန္းထားရေသးနဲ႔။ ထုိင္တယ္သာေျပာရတာ ဖင္ကတစ္ၾကြၾကြရယ္။ လမ္းကဆိုးတာကိုး။ ဒီၾကားထဲ ကားတစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တုိင္း ေဘးကသံတန္းနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔မိတ္ဆက္တာေတာ့ခဏခဏ။ အဲသလိုနဲ႔ပဲ ( ) ကုိေရာက္တယ္ဆုိပါေတာ့။ ( ) ကေနမွ ( ) ထိကုိကားတစ္ဆင့္ထပ္စီးတယ္။ ( ) ေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး ခ်စ္သူလာအႀကိဳကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
ခဏေနေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ သူ႔ေမာင္ေလးနဲ႔ လာႀကိဳတယ္။ ရင္ေတြကေတာ့ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္ခ်စ္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေယာကၡမႀကီးကေအးေဆးပါပဲ။ ခ်စ္ခ်စ္အိမ္မွာ ၂ ညအိပ္သံုးရက္တည္းၿပီးေတာ့ ၉ ရက္ေန႔ညမွာ ဌာေနကုိျပန္ဖို႔အတြက္ျပင္ရပါတယ္။ ကားကေတာ့ထံုးစံအတုိင္း ေရႊမန္းသူနဲ႔ပဲဆိုေတာ့ ပါရမီကိုစီးဖို႔အတြက္ ( ) ကိုသြားတယ္။ ( ) ကေနမွ ေညာင္ပင္အထိ ( ) စီးမယ္ေပါ့။ ႀကံဳရျပန္ပေပါ့ ( ) ရယ္။ ( ) စီးဖို႔ဆိုၿပီး ေနာက္ခန္းကိုအသြား ခ်စ္သူက ေရွ ႔ခန္းကစီးမယ္ဆိုတာနဲ႔ရွ ႔ခန္းမွာ၀င္ထုိင္။ ဒီတစ္ခါေတာ့သက္ေသာင့္သက္သာရွိၿပီေပါ့ (စိတ္ကူုးေနတာ)။ ၀ုန္းဆိုကားကဆာင့္ထြက္ၿပီးေရွ႔ ကကားကိုလိုက္ဖိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေရွ႔ကားက ( ) ထင္တယ္။
အံုနာတစ္ေယာက္တည္းကားေတြပဲလို႔ေျပာသံၾကားလိုက္တယ္။ ေနာက္ခန္းမွာမထိုင္လိုက္
တာ ေတာ္ေတာ္ေလးမွန္သြားတယ္။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ခ်စ္ခ်စ္က ေတာ္သြားျပန္ေရာ (ၾကြားတာ)။ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို 3D နဲ႔ၾကည့္ေနသလိုကိုခံစားရတာ။ လမ္းလည္စည္းရဲ ႔တစ္ဖက္အျမန္ယာဥ္ေက်ာမွာ ကုိယ့္ကားက တစ္စီးလံုး၀င္ၿပီးႀကဲေနတာ။ စက္ဘီးေတြ၊ တကၠစီေတြမ်ားေဘးကိုရွဲကနဲ။ ရင္ကလဲတစ္ထိတ္ထိတ္။ အဲဒါေၾကာင့္ရန္ကုန္မွာကားေတြေမွာက္တာလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာကားစီးေနရတယ္လို႔ကို မထင္မိေတာ့ဘူး။ ပ်ံသန္းခြင့္ပိတ္ထားတဲ့ ကြန္းေကာ့ေလယာဥ္းမ်ားငါမွားစီးမိလားလို႔ေတာင္ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ထင္မိတယ္။ တစ္ခါဆို တကၠစီတစ္စီးကေရွ ႔တည့္တည့္ကေနလာေနတာ။ ၀က္ကေလးစီးတဲ့ကားက တစ္ဖက္ယာဥ္ေက်ာမွာ၊ ကားရဲ ႔အရွိန္က အသံထက္ျမန္ေနေတာ့ ၿငိၿပီလို႔ကိုထင္တာ။ ေတာ္လိုက္တဲ့ ကိုယ့္ဆရာမ်ားက ကပ္သပ္ၿပီးရေအာင္ပြတ္သြားတာ။ ၀က္ကေလးတို႔ကေတာ့ ကားစီးရင္းရင္တစ္ထိတ္ထိတ္။ ေဘးကခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ၿငိမ္လို႔။ သက္ေသာင့္သက္သာပဲ။ အေနာက္ကလူမ်ားေတာ့ဘယ္သို႔ေနသည္မသိ။( )ရာက္မွပဲခဏၿငိမ္းေတာ့တယ္။ ကားရပ္ၿပီးလူေခၚတာ။ ကားရပ္တာလဲသိပ္မၾကာပါဘူး။ ၂၅ မိနစ္ေလာက္ရွိမယ္။ ရပ္ေနတုန္း ေဘးကေန ေရွ ႔ကားက လူကို မိုးမႊန္ေနေအာင္ဆဲေသးတယ္။ ေဘးနားမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါလာပါလားရယ္လို႔ေတာင္ ဂရုမစို္က္ၾကဘူး။ ေၾသာ္... ရန္ကုန္... ရန္ကုန္...။
( ) ကေနျပန္ထြက္ေတာ့ ေရွ ႔မွာ ၁၀၆ မရွိလို႔ဒီတစ္ခါေတာ့ေအးေဆးပဲလို႔ထင္တာ။ ပိုဆိုး။ ေမာင္းခ်က္က 9 ေလာက္ရွိမယ္။ သုမဂၤလာလမ္းနဲ႔ သစၥာလမ္းဆံုလည္းေရာက္ေရာ ... မီးနီေနလို႔ ကားရပ္မလားမွတ္တယ္။ ေဘးဘယ္ညာၾကည့္ၿပီး ေမာင္းထြက္တာ ေနာက္ကိုပက္လက္ပါလန္တယ္။ ဆိုးခ်က္။ ရန္ကုန္မီးပြိဳင့္ဆိုတာမ်ားက ညေနေစာင္း မိုးနဲနဲခ်ဳပ္ရင္ မီးနီလဲျဖတ္လို႔ရသဟ လို႔ ၀က္ကေလးမွတ္ထားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ဘုရားလဲ တရင္း ၊ျမန္ျမန္ေရာက္ ပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရင္း...
အဲသလို...
အဲသလို...
အဲသလို...
နဲ႔... ကၽြန္ေတာ္ေမာင္၀က္ကေလး ေညာင္ပင္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ကို
ေျပာလိုက္တယ္။ ကားကေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ လို႔။ ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ျပန္ေျပာရွာပါတယ္။ အရင္စီးကာစ တုန္းကေတာ့ေၾကာက္တတ္တာေပါ့တဲ့။ ခုေတာ့လည္းေအးေဆးပါပဲတဲ့။ သူကေတာ့ေအးေဆးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္၀က္ကေလးကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တဲ့အထိရင္တုန္မေျပေသးပါခင္ဗ်ား...။
မရင့္က်က္ေသးတဲ့
၀က္
(မွတ္ခ်က္။ ။ထင္ေယာင္ထင္မွားမျဖစ္ေစလို၍ ကားလိုင္းႏွင့္ ကားဂိတ္မ်ားအားခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါသည္။)
Read More ->>
Posts
